Actualiteiten

19-9-2019

Film Working Woman
Orna woont met haar man en kinderen in Jeruzalem. Haar man heeft net een restaurant geopend en financieel hebben ze het niet breed. Als ze een kans krijgt op een baan bij een project ontwikkelaar, grijpt ze deze met beide handen aan.
‘Working Woman maakt de eenzaamheid van slachtoffers van seksuele intimidatie voelbaar’ ★★★ Trouw

Een film waarin voelbaar is wat macht met je kan doen. Hoe Orna in een fuik van intimidatie, verraad en aanranding terecht kwam. De bevriezing die zichtbaar werd tijdens de aanranding. De omgeving die haar eigenlijke verhaal niet lijken te willen horen.

Orna’s leven staat op zijn kop. Ze heeft de baan nodig maar begint langzaam haar eigenwaarde kwijt te raken. Om de controle over haar leven terug te krijgen besluit ze om het op haar manier op te lossen..

https://picl.nl/films/working-woman/?gclid=Cj0KCQjwzozsBRCNARIsAEM9kBMYGlHwEu-k-LfFtOBbtTswx26_rG_D36IHDSDp1R9w3a6gT6sh1j4aAvVJEALw_wcB&fbclid=IwAR2zhZH-WZoVk0JbZMU0dGu_FI6qjBq2SktrbnBKGqmlcFpdrruVu2MQDks

22-7-2019

Informatieavonden

Met Annemieke Janssen  verzorg ik informatieavonden, afwisselend de ene keer specifiek met betrekking tot mannelijke slachtoffers en de andere keer voor mannen en vrouwen rond incest. De eerstvolgende avond is op donderdag 3 oktober '19. Deze avond is voor iedereen die betrokken is bij seksueel misbruik binnen familierelaties. Ook als u hier meer over wilt weten, bent u van harte welkom. Onderwerpen deze avond zullen o.a. zijn: wat is incest, wat is de schade en welke gevolgen zijn er voor mannen en vrouwen, welke herstelmogelijkheden zijn er, hoop voor families na seksueel misbruik, een erfenis voor de toekomst. Opgave voor deze avond kan via het contactformulier en door 10 euro over te maken op rek. nr. NL31INGB0687090911. 

Op donderdag 7 november '19 is er een avond die gaat over de gevolgen en herstelmogelijkheden van seksueel  misbruik van mannen. Deze avond is bedoeld voor mannelijke slachtoffers, partners, familieleden en anderen die hier meer over willen weten. Opgave voor deze avond kan via het contactformulier www.metcompassie.com en door 10 euro over te maken op rek.nr. NL16INGB0687239591 t.n.v. C.J van Haaften 

Ook is er op maandag 14 oktober '19 in Rotterdam een avond voor mannelijke slachtoffers van seksueel misbruik en allen die zich hierbij betrokken weten.  De avond in Rotterdam verzorgen wij op verzoek van de gemeente Rotterdam en zal gehouden worden in Literair Cafe Huis der Zotheid, Haringvliet 401 in Rotterdam.  Er is ruim gelegenheid uw vragen te stellen. U kunt zich voor deze avonden inschrijven door uw gegevens via het contactformulier te versturen of door u aan te melden bij de gemeente Rotterdam. 

28-04-2019

Verslag informatieavond Seksueel misbruik bij jongens van 25 april.

Altijd is het weer spannend. Komen er aanmeldingen binnen. Je kunt nog zoveel reclame maken via facebook, LinkedIn, krant en twitter. Zullen mensen de stap durven zetten om zich aan te melden. Ik ben altijd weer verwonderd en dankbaar als er aanmeldingen binnenkomen.

De avond van 25 april was ook weer een bijzondere avond. Het was een gemêleerd gezelschap (15 personen). Echtparen, alleenstaanden, een ouder, allemaal met hun eigen verhaal. We laten de mensen eerst wennen aan de ruimte, geef ze koffie en thee. We maakten kennis met iedereen zodat men zich iets meer op het gemak zouden voelen. Het waren moedige mensen die toch maar over de drempel zijn gestapt. De één zelfverzekerd, de ander een beetje schoorvoetend. Ga er maar aanstaan om een verhaal aan te horen wat direct over jou problemen gaat.

In ons verhaal gingen we het onderwerp niet uit de weg. Ik legde uit dat de wereld om ons heen het liefst wegkijkt. Je hoeft niet veel steun te verwachten. We leggen uit wat er met je gebeurd als je seksueel misbruikt wordt. Dat je in een shock toestand terecht komt, je wordt onteigent. Er ontstaat een sterke seksuele verbinding tussen de dader en het slachtoffer. Je eigen beheer, macht over je eigen lichaam wordt uitgeschakeld. De seksualiteit van de dader dringt bij je binnen, nestelt zich in je die raakt je niet meer kwijt. Je wordt in het geheim getrokken en samen met schaamte en schuld wordt een drie-eenheid gevormd die niet zomaar te verbreken is. 

Wat belangrijk voor deze avond was dat we mensen hoop wilden meegeven. We hebben de weg van herstel uitgelegd zoals we die hebben geleerd van Peter John Schouten. Een slachtoffer denkt al gauw dat hij het nooit achter zich kan laten. Daar zit natuurlijk wel iets in. Met de weg van herstel zullen de littekens nooit weggaan en af en toe zal je de littekens voelen trekken door triggers. Het geheim eraf halen is heel moeilijk en de schuld neerleggen bij wie die hoort is een lang proces. Telkens komt de schaamte en het bagatelliseren weer om de hoek kijken. De splitsingen ongedaan maken is een lang en moeilijk proces. Toch durf ik te zeggen dat er een moment komt dat de dader eruit gegooid wordt en dat het leven weer leefbaar wordt. Er komt een moment dat je jezelf weer gaat hervinden.

Na de pauze was er veel ruimte om vragen te stellen en eigen ervaringen te delen. Tijdens de lezing zag ik de uitdrukkingen op een ieders gezicht. Er was een zekere spanning vanaf te lezen. Soms zag ik emoties of boosheid. Er waren vele ervaringsverhalen. Er werd met elkaar gesproken en ervaringen werden uitgewisseld. De sfeer was ook laagdrempelig en nodigde ook uit om je op je gemak te voelen. Er was erkenning en herkenning. Ook werd er af en flink gelachen. Aan het einde van de avond kon er nog nagepraat worden waar ook goed gebruik van werd gemaakt. De aanwezigen gaven aan hoe waardevol het was om goede informatie te krijgen maar ook dat er een weg van hoop werd aangereikt. Hier doen we het voor.

17-6-2018

Het aangrijpende verhaal van een moedige vrouw, slachtoffer seksueel misbruik.

Een rechtszitting is een openbare bijeenkomst waar naast de rechterlijke macht en de dader (al dan niet vertegenwoordigd door een advocaat) ook een slachtoffer spreekrecht kan krijgen. 
Onlangs heeft een slachtoffer van seksueel misbruik hiervan gebruik gemaakt. Een indrukwekkend en aangrijpend verhaal, maar ook een verhaal van een slachtoffer dat zich wist op te richten nadat ze de openbaarheid had gekozen. 
Nu dan (in de tekst hieronder) spreekt ze de dader van het seksueel misbruik na 10 jaar -in de rechtszaal- aan. De tekst is geanonimiseerd maar verder letterlijk.

Spreekrecht in de rechtszaal.

Waarom sta ik hier?
Het feit dat ik hier sta heb ik te danken aan de mensen in mijn nabije omgeving die me aangemoedigd hebben om mijn geheim in het licht te brengen. Jarenlang heb ik namelijk verzwegen wat er gebeurd is tussen J en mij. 
Als meisje van 15 jaar kon ik me niet indenken wat voor gevolgen het voor mij zou hebben om ervoor te kiezen om dit geheim op te bergen in mijn hart. Ik dacht dat als ik het zou vergeten en weg zou drukken dat niemand hier dan schade aan kon ondervinden. Op deze manier dacht ik verder te kunnen met mijn leven. 
Toch merkte ik dat dit in de praktijk niet zo werkte. Ik vond het moeilijk om me open te stellen naar mijn ouders en een gezonde relatie met hen op te bouwen, zoals dat ook hoort. Wat er diep van binnen in mij afspeelde kon ik niet delen met mijn nabije omgeving. 
Als kind zijnde heb ik jarenlang met een last en een angst alleen rondgelopen, alleen maar bang dat dit openbaar zou worden en dat ik dan als zondebok werd aangekeken, ik hoorde naderhand de verhalen van over die andere meid, wat de reden was dat jij ontslag moest nemen op het **College, zij werd scheef aangekeken en jij kon verder met je leven. Dit zorgde bij mij voor grote angsten ik wilde mijn verhaal daarom niet openbaar maken, omdat ik niet op dezelfde manier als haar bestempeld wilde worden.

Welke gevolgen heeft dit teweeg gebracht?
Er is een stuk van mijn identiteit gestolen, ik voelde me beschadigd, verwoest en misbruikt. Gedurende de jaren die volgden heeft dit veel meer impact op me gehad dan dat ik me van te voren kon indenken. 
Het heeft mijn relatie met mijn man veel gekost. Ik kon hem niet volledig toelaten als we gemeenschap hadden met elkaar. De beelden van vroeger overvallen me dan en ik ervaar dat als een grote emotionele blokkade. Niet alleen ik ben het slachtoffer hiervan geworden, ook mijn man, familie en nabije vrienden worden door dit verhaal meegesleurd. Wanneer je vastzit aan geheim, is er een deel van je donker geworden, dit geldt voor beide partijen. Het geheim blijft in de weg staan, blijft in je gedachten waar je ook maar bezig bent. Je web is verweven met leugens, bedrog, schuldgevoel, angst en schaamte. 
Nadat ik J geconfronteerd had met een facebookbericht over mijn gevoel naar hem, kreeg ik een kort berichtje van zogenaamd spijt van hem. Ik vraag me af in hoeverre hij echt spijt heeft. Kennen je vrouw en familie dit verhaal wel? Hoe kon je in de spiegel kijken terwijl je doorging met muziek maken zoals je zelf noemt voor God? Hoe kon je dit verantwoorden? Volgens mij is er geen enkel geloof dat zoiets goedkeurt wat mij is overkomen. Ik kan wel huilen omdat ik niet weet wat je nog meer hebt gedaan bij andere vrouwen en of je hierin bent doorgegaan. Voor mij is het lastig jou te zien op televisie of op christelijke evenementen omdat dit niet jouw echte gezicht is. 
J, het spijt mij dat het op deze manier moet, maar het geheim wat lang verborgen was kan niet meer bestaan.

Tegen jou wil ik zeggen: Leef in het licht, zoals God ook het volmaakte licht is. God wil dat we vrij zijn en dat we het zware gewicht van onze geheimen gaan weggooien zodat die delen weer hersteld kunnen worden, in het zuiverste licht, zodat je puur en echt gaat worden. Momenteel draag ik een nieuw leven in me. Tegelijkertijd word ik aan de periode herinnert dat jouw vrouw ook in verwachting was van haar eerste kindje toen het seksueel misbruik plaatsvond. 
Deze dag kies ik ervoor om het ouwe leven achter me te laten en me op het nieuwe te gaan focussen. 
Wat ik hiermee wil bereiken is, het taboe doorbreken. Als er iemand iets doet wat niet hoort, moet deze er op worden aangesproken en dient het recht zijn beloop te hebben.

3-2-2018

Tranen in de ogen……..en je zult maar zo’n vader hebben!

Ik las zojuist een artikel “Vader heeft spijt van aanval op turnarts”.

De vader die in de rechtszaal de voormalige teamarts van de Amerikaanse turnsters Larry Nassar probeerde aan te vallen heeft daarvoor zijn excuses gemaakt. Randall Margraves, van wie twee van de drie dochters eerder op de dag getuigden, zei uren na het incident dat hij ,,berouw'' heeft en dat hij zich ,,gegeneerd'' voelt.

,,Ik ben geen held. Mijn dochters zijn de echte helden'', zei Margraves die naar eigen zeggen zijn kalmte verloor toen hij Nassar zijn hoofd zag schudden bij het horen van verklaringen van de slachtoffers. ,,Ik leverde onbedoeld mijn drie dochters aan de duivel. Nu moet ik leven met het feit dat ik mijn dochters niet heb kunnen beschermen'', voegde de vader eraan toe. 

Ik kreeg tranen in de ogen toen ik het artikel las. Margraves zal uit woede en frustratie zijn aanval hebben uitgevoerd op Nassar. Hij moet leven met het feit wat zijn dochters en vele andere turnsters is aangedaan. Wij zullen allemaal erkennen dat het zo begrijpelijk is dat je je als vader laat gaan. Zelfs de rechter toont begrip. Nadat hij was afgekoeld mag hij toch weer in de rechtszaal plaatsnemen. Tegenover de dader te zitten is niet eenvoudig.  

Deze vader is te prijzen omdat hij publiekelijk aan zijn kinderen laat zien hoe boos hij is en hoe verschrikkelijk hij het voor hen vindt. Hij was een vader die het niet heeft gezien dat zijn dochters in zo’n verschrikkelijk situatie terecht waren gekomen. Voor mij is hij een held. Het was ontroerend om te zien hoe hij opkwam voor zijn dochters. Dat moet voor zijn kinderen helend zijn. Je ouders zijn belangrijk voor je. Er is niets beters dan ouders te hebben die erkennen dat je iets verschrikkelijks hebt meegemaakt en die achter je staan.

Onwillekeurig komt het woord Vaderland in mij op. Nederland – Vaderland. Ons land is vol vaders. Voor ons als vader onze plaats innemen voor onze kinderen. Het lijkt zo logisch. Maar toch moeilijk te zijn. Maar nu Vaderland. Nederland als een vader voor ons. Ons land – onze regering als een vader? Het zal wel ver gezocht zijn – of toch niet? Ik denk dat mensen weer van Nederland zullen gaan houden als ons vaderland zich heel druk zal gaan maken over het onrecht/seksueel misbruik. Eigenlijk is het toch niet teveel gevraagd omdat van ons Vaderland te verlangen?

21-1-2018

Seksueel misbruik mag nooit wennen.

Afgelopen donderdagavond 21-1-2018 was er weer een informatieavond over seksueel misbruik bij jongens, welke schade het geeft en wat de gevolgen zijn voor het leven van een man. Het was weer een bijzondere avond. Het laat telkens weer zien dat deze informatie zo ontzettend belangrijk en nodig is. 

Het was weer een avond waar mensen elkaar konden ontmoeten, herkenning bij elkaar vonden, anderen konden delen vanuit de ervaring misbruikt te in hun jeugd. Er waren ervaringsmensen, ouders, familieleden en anderen. We hadden allemaal iets gemeen. Seksueel misbruik verbond ons op de een of andere manier. Ook was er de pijn en verdriet als je je kind niet meer kan bereiken omdat hij misbruikt is in zijn kinderjaren. De roep om hulp was zo sterk terwijl je opdat moment niet meer te bieden hebt dan een luisterend oor. Verhalen van mensen laat zien dat door seksueel misbruik, hele families laat verscheuren. Het blijkt telkens weer hoe verwoestend seksueel misbruik  voor een mensenleven is maar ook hoe het hele families uit elkaar drijft. 

Toch was er een teken van hoop. Iemand las zijn afscheidsbrief die hij aan de (inmiddels overleden dader) voor. Daar is moed voor nodig om een inkijk te geven in wat hij had meegemaakt, welke schade de dader bij hem had veroorzaakt en hoe de verwerking voor hem is geweest. Ik ben trots en dankbaar op deze man die het gevecht van verwerken is aangegaan. Ik ben dankbaar dat ik een stuk heb mogen meelopen in het verwerkingsproces. Voor des te meer een reden om door te gaan. Seksueel misbruik mag nooit wennen.et was weer een vond Her 

19-1-2018

Als jongen misbruikt in de cabine van een tankwagen

Een tankwagenchauffeur nam hem als kind mee. In het halfuur dat volgde, was Cor van Haaften in de cabine getuige van seksuele handelingen. Deze gebeurtenis, waarover hij jaren zweeg, stempelde zijn leven.

Het spreken over zijn traumatische jeugdervaring raakt Van Haaften (58) nog steeds zichtbaar. Als de christelijke kleuterschool in zijn woonplaats Gouda op woensdag om halftwaalf uitgaat, moet de 4-jarige Cor een halfuur wachten op zijn 11-jarige zus om samen naar huis te gaan. Voor de school stopt op een dag een tankwagen die olie aflevert voor de verwarming. Het voertuig imponeert een groep kleuters. „We vroegen: „Mogen we meerijden?” Van alle kinderen die daar stonden, koos de chauffeur, in mijn beleving een oudere man, mij uit”, blikt Van Haaften terug.

Na korte tijd zet de chauffeur de tankwagen stil. „Hij verrichtte seksuele handelingen bij zichzelf, terwijl ik naast hem zat.” Precies om 12.00 uur levert hij Cor weer af bij school. „M’n zus zag dat ik uit de vrachtwagen kwam en gaf me op m’n kop dat ik met een vreemde man was meegegaan. Thuis vertelde ze het. Mijn ouders waren ook boos, maar ze hebben nooit gevraagd wat er was gebeurd.”

Jarenlang draagt Cor het geheim met zich mee. De tijd vervaagt of vertekent de herinnering niet, zegt hij. „Deze is me altijd scherp voor ogen blijven staan. Toen het gebeurde, bevroor ik. Ik besefte: dit klopt niet, maar ik kon er geen woorden aan geven. Mijn kijk op de wereld en op mannen is op dat moment veranderd. Ik wist niet wat ik ermee aan moest, maar die gebeurtenis kwam telkens terug in mijn gedachten. Dan zag ik dat geslachtsdeel weer voor me. Ik kwam niet los van de dader. Hij had ingebroken en iets gestolen van mij.”

Depressief

Van zijn verdere schoolperiode blijft Van Haaften bij dat hij een onzeker kind is dat last heeft van minderwaardigheidsgevoelens. In zijn puberteit en adolescentie maakt hij enkele depressieve periodes door. Na het voortgezet onderwijs volgt hij een opleiding voor verpleegkundige en vindt hij werk op een intensivecareafdeling van een ziekenhuis. Hij trouwt met Henriëtte, met wie hij vier kinderen krijgt, nu in de leeftijd van 18 tot 26 jaar.

Als de oudste twee kinderen zijn geboren, krijgt zijn vrouw hem aan het praten. „Ik dacht altijd: Niemand zal dit ooit van me horen. Ik voelde zo’n schaamte. Mijn vrouw merkte dat ik geremd was op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Ze had al vaak tegen me gezegd: „Er is iets”, maar ik ontkende dat altijd. Toen ik 32 was kon ik er niet langer mee leven dat ik de waarheid niet sprak. Er was geen uitweg meer, ik moest het vertellen.”

Zijn vrouw reageert geschokt, maar ook met veel begrip. Ze adviseert hem professionele hulp te zoeken. Van Haaften, lid van de hervormde gemeente in Gouda, neemt ook zijn predikant in vertrouwen. „Ik was ouderling en vond dat ik het hem moest vertellen. Hij luisterde naar mijn verhaal en bad met me. Dat was voor mij genoeg, omdat ik een hulpverleningstraject in ging. Achteraf gezien schoot ik daar echter niet zo veel mee op. De therapeut ging nauwelijks op het misbruik in.”

Zondig en smerig

Ook na het doorbreken van het zwijgen houdt Van Haaften moeite met wat hij als kleuter meemaakte. „Het is een heel proces om een geheim dat je zo lang hebt meegedragen echt los te laten. Intussen bagatelliseerde ik het: het is niet zo erg, ik hoefde alleen maar te kijken. Nu besef ik: misbruik is niet alleen wat je zelf ondergaat, maar ook wat je ziet. Het zijn beelden die bij je naar binnen dringen, die je niet kunt verwerken en die met je meegaan.”

Het geloof is belangrijk voor Van Haaften. „Hoewel ik mezelf zondig en smerig voelde en van mezelf walgde vanwege wat me was overkomen, heb ik me op de een of andere manier gedragen geweten door God. Ik ervaar dat Hij met mij meegaat. Hij heeft het misbruik niet gewild, al blijft het een lastig punt waarom het dan toch is gebeurd.”

Op zijn 50e begint Van Haaften een hbo-studie maatschappelijk werk en dienstverlening. „Tijdens de opleiding kwam het seksueel misbruik iedere keer als een pop-up naar boven.” De echte verwerking begint als hij bij het Opleidingsinstituut voor Psychodrama in Cothen de opleiding gaat volgen voor hulpverlening aan mannen die als kind seksueel zijn misbruikt. Tijdens die studie reconstrueert hij zijn eigen jeugdervaring.

Via zijn vroegere basisschool probeert hij erachter te komen welke man hem heeft meegenomen, maar dat spoor loopt dood. „Via de administratie was het niet meer te achterhalen. Als ik de chauffeur wel had kunnen opsporen, had ik een ontmoeting met hem gewild om het proces voor mezelf af te sluiten. Ik had hem willen laten weten wat hij mij heeft aangedaan en dat hij daarvoor verantwoordelijk is. Omdat hij destijds waarschijnlijk al wat ouder was, is de kans groot dat hij niet meer leeft.”

Terugkijkend noemt Van Haaften „de eenzaamheid, het je vies voelen” het moeilijkste uit de jaren dat hij over zijn verleden zweeg. „Er zijn twee momenten geweest dat ik dacht: ik kan beter niet meer leven. Ik ben ervan overtuigd dat veel suïcidaliteit gerelateerd is aan misbruikervaringen.”

Restschade

In 2014 begint Van Haaften naast een baan als maatschappelijk werker een praktijk voor psychosociale hulpverlening in Reeuwijk. Hij richt zich vooral op begeleiding van mannelijke slachtoffers van misbruik.

Het leidt ertoe dat hij in bredere kring openheid geeft. „Toen ik de praktijk begon, vroegen mensen aan me: Waarom heb je dit specialisme gekozen? Ik stond voor de keus: Ga ik het vertellen of ga ik weer liegen?” Hij kiest voor het eerste, waarbij hij besluit eerst zijn kinderen en zijn broers en zussen te vertellen wat hem is overkomen. „Vooral mijn oudste zus, met wie ik meekwam uit school, vond het verschrikkelijk en voelde zich schuldig. Maar ik heb gezegd: Jij kunt er niets aan doen.”

Na een lange weg heeft hij het misbruik een plek gegeven. „Ik heb mezelf leren aanvaarden zoals ik ben, met de schade die ik heb opgelopen. Er blijven momenten dat een zekere angst de kop opsteekt, bijvoorbeeld als ik dominante mannen tegenkom. In een groep mensen kan me zomaar een gevoel van vervreemding bekruipen, het idee dat ik er niet bij hoor vanwege wat ik heb meegemaakt. Ik noem dat de restschade van het misbruik. Af en toe heb ik daar nog last van, maar ik kan er nu goed mee leven.” 

„Op seksueel misbruik van jongens rust sterk taboe”

De een ging als jongen elke week naar de melkboer, een alleenstaande man. Niemand vroeg zich af wat daar gebeurde, maar het misbruik dat lange tijd plaatshad trok diepe sporen. Een ander werd misbruikt in een internaat, terwijl een derde slachtoffer werd van een huisvriend van wie niet bekend was dat hij pedofiele gevoelens had. Het zijn voorbeelden van misbruik van jongens die Cor van Haaften hoorde in zijn praktijk voor psychosociale hulpverlening in Reeuwijk. Sinds de start in 2014 krijgt hij mannen in behandeling die als kind seksueel zijn misbruikt.

Of ze nu eenmalig of langdurig met misbruik te maken hadden, de klachten blijken hetzelfde. „De meesten zijn getraumatiseerd op het gebied van seksualiteit. Ze zijn hyperseksueel of juist aseksueel geworden”, zegt Van Haaften, zelf ervaringsdeskundige. Ook kampen veel slachtoffers met herbelevingen en zijn ze instabiel. „Mannen die zijn misbruikt, kunnen bijvoorbeeld hun agressie moeilijk hanteren. Ineens kunnen ze ontploffen. Ook hebben veel mannen te maken met verslavingen, bijvoorbeeld aan roken, gokken, drugs of alcohol, en vaak ook aan masturbatie of porno.”

Op seksueel misbruik van jongens rust een sterk taboe, merkt Van Haaften. „De meeste van mijn cliënten zijn 40-plus. Ze hebben het misbruik uit hun jeugd jarenlang diep weggestopt, maar houden dat op den duur niet vol. Hoe langer je het geheim bewaart, hoe sterker het trauma wordt. Dit maakt dat het proces van verwerking een lange weg is. Vaak zijn er vele gesprekken nodig voordat iemand eraan toe is om te vertellen wat er precies is gebeurd. De gevoelens van schuld en schaamte zijn enorm.”

Als onderdeel van de hulpverlening laat Van Haaften cliënten de gebeurtenissen reconstrueren. „Dat is heel ingrijpend en kan maanden duren, maar het is een onmisbare schakel in de verwerking. Je moet terug naar het moment, anders komt het onverwacht jou opzoeken.” Zo mogelijk adviseert de therapeut slachtoffers samen met een vertrouwd persoon uit hun omgeving de dader –meer dan eens iemand die zelf in zijn jeugd is misbruikt– met zijn gedrag te confronteren. „Soms kan er alsnog sprake zijn van aangifte, als de cliënt dat wil.”

De #MeToo-campagne, waarin ook mannen misbruikervaringen delen, leidde in zijn praktijk niet tot een toename van aanmeldingen. Van Haaften benadrukt wel dat openheid over misbruik van jongens van belang is, ook in christelijke kring. Recent gaf hij voorlichting aan medewerkers van het Reformatorisch Meldpunt. Donderdagavond houdt Van Haaften een informatieavond over de impact en de verwerking van misbruik bij jongens. Bij voldoende belangstelling start binnenkort een mannengroep. „De ervaring leert dat deelnemers onder meer herkenning vinden bij elkaar, wat het herstel bevordert.”

>>metcompassie.com >>seksueelmisbruik.info

Misbruik van minderjarigen

Seksueel misbruik van minderjarigen kent vele vormen. Kennisinstituut Movisie spreekt van „situaties waarbij seksuele handelingen plaatsvinden binnen een afhankelijkheidsrelatie. Het kan hierbij ook gaan om de confrontatie met seksuele of seksueel geladen handelingen van derden.”

Kenniscentrum Rutgers maakt onderscheid tussen seksuele grensoverschrijding en seksueel geweld. „We spreken van seksueel geweld als iemand wordt gedwongen iets seksueels te doen wat die persoon niet wilde, of als iemand tegen de wil seksuele handelingen heeft verricht of toegestaan.”

Het deze week verschenen rapport ”Seksuele gezondheid in Nederland” van Rutgers geeft aan dat 5 procent van de vrouwen en 2 procent van de mannen jonger dan 12 jaar was toen ze voor het eerst grensoverschrijding meemaakten. In de categorie ”voor het 16e jaar” zijn deze percentages respectievelijk 14 en 4.

Van de ondervraagden werd 10 procent van de vrouwen en 3 procent van de mannen voor het 16e jaar slachtoffer van seksueel geweld. Iets meer dan een op de drie mannen en een op de vier vrouwen die seksueel geweld meemaakten, heeft dit nooit aan iemand verteld. Een op de vijf mannen en twee van de vijf vrouwen geven aan dat ze hulp hebben gekregen bij de verwerking.

Bron https://www.rd.nl/meer-rd/samenleving/als-jongen-misbruikt-in-de-cabine-van-een-tankwagen-1.1461253

9-12-2017

Na zestig jaar zwijgen over misbruik spreekt het geheugen

Na het misbruik-verhaal van Jelle Brandt Corstius kreeg Trouw veel reacties van ouderen die na een leven van zwijgen nu toch met hun verhaal komen.

Hij heeft er door de jaren heen een 'zesde zintuig' voor ontwikkeld. Ouderenpsychiater Rob Kok had vorige week nog een oudere dame op zijn spreekuur met verschillende psychische stoornissen en chronische pijn. "Wat een boel klachten", zei Kok na een eerste gesprek. "Kan dat iets met uw jeugd te maken hebben?" Waarop de vrouw uiteindelijk vertelde in haar vroege jeugd misbruikt te zijn. Ze had er zeventig jaar het zwijgen toe gedaan.

Als je erop let, vertelt Kok, herken je de signalen. Als ouderen tijdens hun leven een aantal verschillende psychiatrische klachten hebben: terugkerende depressies, angststoornissen, slaapstoornissen die niet goed reageren op de gebruikelijke behandeling, maar ook onbegrepen pijnklachten, móet je als behandelaar systematisch vragen naar misbruik. "En vaak is dan het antwoord: 'Ik ben inderdaad incest-slachtoffer. Maar niemand heeft er ooit naar gevraagd.' Dat verbaast mij niets", zegt Kok. "We denken niet zo snel dat hoogbejaarden een seksueel leven hebben, én een seksuele geschiedenis. Daarom zien we te vaak de kern van het probleem niet, en behandelen we de symptomen." Die zijn overigens ernstig genoeg, maar zonder de bron aan te pakken, komen die klachten naar verloop van tijd weer terug.

Psychiater Kok is opleider ouderenpsychiatrie bij de Parnassia Groep, de grootste aanbieder van geestelijke gezondheidszorg in Nederland. Hij vroeg in 2005 in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde al aandacht voor de naoorlogse generatie die zich de komende jaren zou melden op de spreekuren. In het artikel 'Psychische gevolgen op oudere leeftijd van seksueel misbruik in de jeugd' waarschuwde hij zijn collega's dat er een groep aankomt die het moeilijk vindt na zo'n lange tijd over misbruik te praten, terwijl uit onderzoek óók blijkt dat hulpverleners er geen oren naar hebben. 'Hiermee doen wij een grote groep patiënten tekort', was zijn conclusie.

Tussen wal en schip

Het verbaast hem dan ook niet dat na het artikel van Jelle Brandt Corstius in Trouw en de oproep aan lezers ervaringen met misbruik te delen, een opmerkelijk grote groep ouderen heeft gereageerd die vaak voor het eerst, soms na zestig jaar, schrijven over het misbruik in hun vroege jeugd. "We horen dit vaker", zegt Kok, "en het past ook in de conclusies van onderzoeken. De generatie die in het verleden tussen wal en schip is geraakt, meldt zich nu alsnog. In groten getale."

Nelleke Nicolai heeft een lange carrière achter de rug als psychiater en specialiseerde zich in de hulpverlening aan vrouwen. Ze drukte met haar handboek 'Psychotherapie na seksueel misbruik' (2003) een stempel op de behandeling van slachtoffers. Nicolai is inmiddels zeventig, maar werkt nog als psychotherapeut aan huis. Ook zij herkent de grote stroom oudere cliënten die kampen met de gevolgen van misbruik in hun vroege jeugd. "Ik kan ze niet meer behandelen, maar ik verwijs een gestage stroom door naar mijn collega's."

Het zijn vrouwen en mannen, uit de oorlog en de we­der­op­bouw­ge­ne­ra­tie. Ze werden amper gehoord, want Nederland was destijds met de toekomst bezig.

Hoewel seksueel misbruik van kinderen van alle tijden is, ziet zij in de ouderen en hoogbejaarden die zich nu na al die jaren alsnog melden, wel een specifieke groep. "Het zijn de vrouwen, maar ook mannen, uit de oorlog en van de wederopbouw", zegt Nicolai. Hoewel in die naoorlogse tijd ook de gezagsverhoudingen nog enorm waren, speelde er nog iets waardoor slachtoffers amper gehoord werden, áls zij hun ervaringen al wilden delen. "Nederland was met de toekomst bezig, het land moest hersteld. Dus was het beter niet naar het verleden te kijken. En wat die slachtoffers óók hoorden: 'Zat de pastoor aan je? Kom, weet je wat pas écht erg was? De oorlog.' Daar kon je niet tegenop."

Op het moment zelf werd deze groep niet gehoord, zegt Nicolai. Dus probeerden de slachtoffers de herinneringen weg te houden, door er eenvoudigweg niet aan te denken. "Dat is ook makkelijk als je volop in het leven staat en er moet van alles gebeuren. Je hebt kinderen, je hebt een drukke baan. Dat zijn allemaal manieren waarop je je herinneringen kunt wegduwen." Juist in de opbouw van hun (gezins)leven is aan deze mensen ook de tweede feministisch golf (ruwweg van 1960 tot 1985) voorbijgegaan, toen seksueel geweld bespreekbaarder werd. Hun ervaringen zaten goed verborgen, en bleven dat. Ze zijn inmiddels ingehaald door de tijd.

Verwanten

Hoe groot die groep met een geheim was en is, legde psychologe Nel Draijer in 1988 in haar veelbesproken proefschrift bloot. Uit het eerste representatieve onderzoek naar seksueel misbruik door verwanten onder 1054 vrouwen die dan tussen de twintig en veertig jaar zijn, blijkt dat in Nederland een op de zes vrouwen vóór haar zestiende door verwanten seksueel misbruikt is. Ooms en broers waren elk in een kwart van de gevallen de daders, vaders in een vijfde. Draijer deelde het seksueel misbruik in vier categorieën in. Hinderlijk betasten over de kleren heen en kussen was de minst ernstige vorm, penetratie de ernstigste. Ongeveer de helft van de gevallen van misbruik betrof het binnendringen van het lichaam of pogingen daartoe.

De percentages van Draijer leveren in absolute zin enorme aantallen cliënten voor de geestelijk hulpverlening op. De vrouwen die in de jaren tachtig van haar onderzoek tussen de dertig en de veertig waren, zijn nu tussen de zestig en zeventig. Het zijn ook de vrouwen die zich nu bij Nicolai en Kok melden. "Als je ouder wordt, wordt de afweer minder en de behoefte om je leven te overzien groter", zegt Nicolai. "Door die combinatie gaan mensen denken: hoe heeft mijn leven zich op deze manier kunnen ontrollen? Ik heb altijd gevoeld dat ik er niet helemaal bij hoorde."

'Zat de pastoor aan je? Kom, weet je wat pas écht erg was? De oorlog.'

Veel mensen hebben vroegkinderlijk misbruik overleefd door zichzelf af te snijden van hun gevoelsleven, zegt ze, door de misbruikervaring als het ware niet van hen te maken, door het als 'vreemd' of 'niet eigen' te beschouwen. "Nu zijn ze oud, en willen hun laatste levensjaren dat gevoel wél toelaten." Daarin worden ze ook gestimuleerd door hun levensomstandigheden, zegt Kok. "De slachtoffers komen alleen te staan, hun gezondheid neemt af en met die laatste levensfase komen de nare herinneringen meer naar boven: daar willen ze nog wat mee." Nicolai: "Ik hoor vaak: Wat kan mij het bommen. Ik ga binnenkort toch dood. Nu ga ik het ook eens vertellen'."

Behandeling

Wat zeker ook meespeelt, zegt Nicolai, is de ontwikkeling van het geheugen op latere leeftijd. Traumatische herinneringen zijn meestal maar voor een deel opgeslagen in het verbale geheugen van de linker hersenhelft, maar voor het grootste deel in het sensorische geheugen van de 'emotionele en onbewuste' rechterhersenhelft. Het misbruik als zodanig is dus niet opgeslagen als episodische herinnering, maar als een lichamelijke: als een verstijving door angst bijvoorbeeld, door geur of bepaalde geluiden, zonder dat we weten waar die reactie vandaan komt. Naarmate mensen ouder worden, wordt dat sensorisch geheugen weer meer toegankelijk. Als het ware komt met de herinnering aan de kinderliedjes uit de vroege jeugd, ook het misbruik mee naar boven.

Samengevat zorgen volgens de twee psychiaters de sociale levensfase van de oudere slachtoffers en de ontwikkeling van het geheugen op late leeftijd, in combinatie met de aandacht voor misbruik in de media, voor een toestroom van ouderen die nu bekendmaken dat ze in de zeer vroege jeugd zijn misbruikt. Maar kunnen die na zo lang zwijgen nog wel behandeld worden?

Ik hoor vaak: 'Wat kan mij het bommen. Ik ga binnenkort toch dood. Nu ga ik het ook eens vertellen'

Nelleke Nicolai, psychiater

Jazeker, zegt Kok. Terwijl ook niet iedereen behandeling behoeft. "Sommige ouderen hebben beperkte klachten en hebben daar hun hele leven mee kunnen dealen. Hun lijdensdruk is beperkt." Dat heeft te maken met de aard van het misbruik maar, zegt Nicolai, ook met de manier waarop een slachtoffer het misbruik heeft verwerkt of betekenis heeft gegeven. "Als het slachtoffer zichzelf níet schuldig voelt en er een heel duidelijke dader is, kun je zeggen: je hebt me hartstikke veel pijn gedaan maar ik laat me niet kisten!" Dat maakt voor de verwerking écht uit, aldus Nicolai.

Voor de oudere misbruikslachtoffers die te veel last hebben van het misbruik in hun vroege jeugd, zijn er volgens Nicolai en Kok drie behandelingen die allemaal min of meer te maken hebben met het vertellen van het verhaal. Vooral mensen die last hebben van de meest nare herinneringen die nachtmerries veroorzaken, kunnen baat hebben bij EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) waarbij de therapeut vraagt het misbruik opnieuw voor de geest te halen. Hij beweegt intussen zijn hand als een pendule voor het gezicht van de cliënt heen en weer. Door de herhaling van deze sessies worden gebeurtenissen uit het verleden losgekoppeld van de emotie, waarna de verwerking op gang kan komen.

Een andere behandeling is de Narratieve Exposure Therapie (NET) waarbij slachtoffers vanaf de geboorte chronologisch en in detail de belangrijkste gebeurtenissen uit hun leven bespreken. Zo overwinnen ze de angsten die bij deze herinneringen horen.

En tot slot is er voor de mensen die 'gewoon' eens willen vertellen wat zij hebben ervaren en gevoeld in hun jeugd, de traditionele psychotherapie.

Pijn

Volgens Nicolai zijn deze methoden stuk voor stuk effectief bewezen, maar zullen door de psychische verwerking ook de somatisch klachten verdwijnen? Dat is wel moeilijk, zegt ze. Als het lichaam het misbruik tientallen jaren lang met chronische pijn heeft geuit, zijn die neuronale paden wel ingesleten. Om het even simpel te zeggen: het is het allerbeste om er snél bij te zijn."

Toch is er een goede reden, zegt Kok, om ook op hoge leeftijd hulp te zoeken. "Mensen realiseren zich vaak pas tijdens een behandeling wat voor effect het misbruik op hun leven heeft gehad. Ze krijgen begrip voor alles wat er is misgegaan, relaties die stukliepen. Ze gaan anders naar hun leven kijken. Milder ook. Die mislukkingen waren niet hún fout, het was het misbruik."

'Als je ouder wordt, wordt de afweer minder en de behoefte om je leven te overzien groter'

Vrouw van 66:

Ik werd misbruikt. Door mijn broer. ... Ik heb nog steeds flashbacks, tot op de dag van vandaag. Ik lig op mijn buik op mijn bed, mijn broer ligt boven op mij en gaat met zijn vinger in mijn onderbroek. Hij voelt bij mij binnen. Hij is zwaar en hijgt, ik huil. Het heeft mijn hele verdere leven bepaald. Ik heb de gebeurtenissen heel lang geblokt, weggestopt. Toch is het nooit weggeweest. Ik werd een opstandige tiener, en kreeg op de een of andere manier altijd de verkeerde mannen achter me aan. Hoe ouder ik word hoe meer ik begrijp wat een impact dit gebeuren op mijn hele leven heeft gehad. Ik ga de stap naar de psycholoog echt zetten. Ik denk gewoon dat ik erkenning wil hebben van wat mij is overkomen en dat iemand eens tegen mij zegt, god wat erg!

Vrouw van 80:

Ik ben in mijn jeugd seksueel misbruikt door de plaatselijke predikant. Het heeft mijn leven getekend. Deze ervaringen weerhielden mij ervan om te vertellen wat mij het meest bezig hield. Ik moest altijd iets achter houden. Dit maakt eenzaam. ... Er is geen aangifte gedaan. In die tijd ook een beetje ondenkbaar. Nee de dienstknecht des Heeren, wat wil je, die is toch heilig. Ik heb het gevoeld als dat ik als een zondebok de woestijn in ben gestuurd.

Vrouw van 67:

Ik was nauwelijks 12, nog maar een kind, wist amper dat ik een vrouw zou worden. We stonden op een kampeerterrein. De vader van een vriendje zat aan mij, aan mijn borsten, keer op keer, in het geheim. 'Niets zeggen, hoor, tegen papa en mama.....' Op een keer, terug naar Amsterdam, moest ik achterop zijn motor. Ik weet nog, en voel nog tot in iedere vezel van mijn lichaam hoe veel angst en donkerte in zijn huis ik heb ervaren... Tussen mij en mijn lichaam is het wat betreft seksualiteit nooit meer goed gekomen. Weliswaar heb ik een lieve man ontmoet met veel geduld, heb ik drie fantastische kinderen, negen kleinkinderen, die me allemaal zeer lief zijn en ben ik ook, geloof ik, best een leuke oma. Maar toch... Deze week heb ik toch maar eens een gesprek aangevraagd met een psychotherapeut. Ik wil het kunnen vertellen.

Vrouw van 74:

Tussen mijn 11de en 12de jaar ben ik door mijn toenmalige buurman (35 jaar) misbruikt. Hij kon 'zijn handen niet thuis houden' en zat op plekken waar ik toen alleen mocht komen. Het voert te ver om alles te vertellen wat er destijds is voorgevallen. Ik durfde het aan niemand te vertellen, want daar praatte je niet over in die tijd. Ik was destijds een lief, verlegen en leuk meisje. Verder was ik ook bang van deze man en vond het een engerd. ... Dat deze geschiedenis impact heeft gehad op mijn verdere leven is duidelijk. Bij tijd en wijle word ik nog steeds schreeuwend wakker uit een boze droom (onlangs nog) want dan zit er weer een kerel achter mij aan.

Man van 73:

Ik ben als kind misbruikt door mijn pleegvader. Het kost zeer veel moeite hierover een relaas te doen, zelfs tegenover mensen die je onvoorwaardelijk vertrouwt. Je woede en schaamte worden tastbaar tijdens zo'n verhaal, en het duurt vaak jaren voordat je dit overwint. Jaren die een grauwsluier over je leven trekken. Je bent plotseling niet meer de vrolijke onbevangen mens die je zou moeten zijn. Wantrouwen en achterdocht verzieken je onbezorgde jaren. Het slijt niet meer weg, zoals de pijn van een overleden dierbare vager wordt en uiteindelijk verdwijnt. Maar wij kunnen wel stilletjes hopen dat het minder wordt. Jelle Brandt Corstius heeft een bijdrage geleverd aan de bewustwording van veel mensen, dat het niet gewoon is, en dat het er niet bij hoort.

                                                      Uit Trouw Hans Marijnissen, 5 december 2017

22-11-2017

Je moet er wat voor over hebben! Info avond reformatorisch meldpunt!

Gisterenavond was weer één van die vreselijke avonden dat je tijdens het spitsuur 2 uur er over doet om op je plaats van bestemming te komen. Ik was op weg van Zoetermeer naar Dordrecht om daar een lezing te geven over seksueel misbruik voor de chatcoaches van het reformatorisch meldpunt.

Het was een bijzondere avond. Ik heb iets kunnen vertellen wat het doet met een jongen als hij seksueel misbruikt wordt. Het werd duidelijk dat het geen verschil maakt voor het oplopen van de schade of je de seksuele handelingen moet zien of dat je de handelingen moet ondergaan. Het gaat om de verwarring die bij de jongen achterblijft en de schade die het oploopt in het eerste moment.

Je kunt nooit zeggen: het is maar één keer gebeurt. Dus niet zo erg. Als in dat ene moment de verwarring zo groot is en de bevriezing optreed zijn de gevolgen heel groot. Ik ben blij dat er mensen zijn die vrijwillig de gesprekken willen voeren met getraumatiseerde mannen en vrouwen die misschien voor het eerst de drempel over gegaan zijn op hulp te zoeken.

Je moet er wat voor over hebben. De meeste dames kwamen van ver. Zelf één uit Twente. Dat voor een twee en een half uur durende avond. Je moet dan echt gemotiveerd zijn, denk ik dan. Ik kan alleen maar zeggen dames, de mensen die jullie krijgen te spreken tijdens de chatsessies zijn goed af met jullie. Jullie hebben er zeker wat voor over!! 

29-10-2017

#MeToo zal nooit meer weg gaan.

Jelle Brandt Corstius vond de moed om met zijn verhaal naar buiten te treden. Wat zal de buitenwereld nu weer gaan zeggen. De schaamte voorbij gegaan. Het grote geheim eraf. De vragen van de buitenwereld: je kon toch nee zeggen, of eerder weglopen en misschien vond je het zelf ook wel prettig. Dit is wat iemand naast al het meeleven ook moet aanhoren. Er wordt gemakkelijk over de schade, die is opgelopen, heen gewalst. Hij liet zich niet verleiden door Matthijs van Nieuwkerk om uitspraken en onthullingen te doen. We zagen de emotie en verdriet in zijn ogen. Dat zijn momenten dat je als slachtoffer door de vloer kunt zakken en toch ongewilde dingen gaan zeggen. Hij heeft het niet gedaan. Heel sterk. Je moet een groot hart hebben om eerst te proberen om achter de schermen in gesprek met de dader te komen. Helaas, het antwoord kwam via de advocaat. De dader lijkt totaal ongevoelig. Maar vroeg of laat zal het uitkomen. 

Eindelijk een man die het misbruik voor de TV durft te vertellen. Tot nu toe waren het de vrouwen die het voorbeeld gaven. Ze lieten zich niet afkopen door grote sommen geld waardoor ze hun mond zouden houden. De tijd is aangebroken om aan te geven dat je met je handen van de ander afblijft. Er moet een eind komen aan de immoraliteit, te denken dat de ander je eigendom is en je ongestraft kunt verkrachten en misbruiken. We gaan het zien of er meer mannen zullen opstaan.  

Jelle Brandt Corstius schreef op zijn blog: Ik schrijf het ook voor alle HR-managers, leidinggevenden, teamleiders en vertrouwenspersonen. Maak de drempel zo laag mogelijk om dit soort misstanden te kunnen melden. En als iemand het meldt, neem het dan serieus. Ik schrijf het voor alle mensen die door een vriend of collega in vertrouwen zijn genomen. Misschien willen zij wel meer dan een luisterend oor, misschien hebben ze net dat duwtje nodig om actie te ondernemen. En ik schreef dit ook voor alle smeerlappen die nog steeds denken dat ze er mee wegkomen. Dat hun sneue gerommel beperkt zal blijven tot het geruchtencircuit. ‘Jullie tijd is voorbij.’ 

De samenleving moet het serieus nemen. Niet meer wegkijken. Niet meer bagatelliseren. Ik hoop dat er geen vermoeidheid optreed maar juist een bewustzijn van de ernst wat er kapot gemaakt wordt in het leven van iemand. De aflevering van het programma Voetbal Inside liet zien hoe gemakkelijk met het verdriet van anderen de gek wordt gestoken.  In het fragment van Voetbal Inside begint Johan Derksen over de kwestie, waarop René van der Gijp begint te lachen. Vervolgens noemt de presentator Wilfred Genee het een ‘tragisch verhaal’ waarna de gehele studio in lachen uitbarst.  Het was kwetsend. Gelukkig kreeg  Brandt Corstius veel bijval op sociale media.

#MeToo zal nooit meer weg gaan. Ik hoop het. Volhouden is hierbij een belangrijk woord. Het kan toch niet zo zijn dat het over een maand gedoofd is. Als de buitenwereld nu eens stopt met het bagatelliseren van seksueel misbruik en stopt met de verdachtmakingen richting slachtoffers, wordt het misschien iets gemakkelijker voor slachtoffer eerder met hun verhaal naar buiten te treden.

26-07-2017

Misdienaars leefden in de hel van

Poeldijk

MisbruikVijf jonge misdienaars werden in de jaren 60 misbruikt door een pater in een katholiek bejaardenhuis in Poeldijk. Vier slachtoffers pleegden zelfmoord. Hun families moesten hun mond houden, meldingen van het misbruik zijn nooit onderzocht. ,,Het is een combinatie geweest van macht en doofpot."

Het gebeurde in zijn kamer. Maar ook in de biechtstoel en de sacristie. Voor vijf jonge misdienaars was de kapel van het Sint Jozefhuis in Poeldijk in het Westland een regelrechte hel. In de jaren 60 vielen ze in het katholieke bejaardenhuis ten prooi aan de lusten van een – inmiddels overleden - pedoseksuele priester.

Een van de slachtoffers werkte in die jaren in het tuindersbedrijf van Wim van Zijl. ,,Ik moest een keer ’s avonds om half negen de luchtramen laten zakken en die jongen was nog aan het werk’’, vertelt de nu 84-jarige Van Zijl. ,,Hij brulde dat hij niet naar huis wilde, omdat zijn ouders zijn verhaal niet geloofden. Een half jaar later dreef hij dood in de zee. De dader liep in een witte pij en op sandalen door het dorp.’’

Publiek geheim

Het misbruik is decennialang een publiek geheim in Poeldijk. Van Zijl wil er niet langer mee leven. Hij beschrijft het schandaal in een kort hoofdstuk in zijn boek Het Rijke Poeldijkse Roomse leven. ,,De misdienaartjes leefden in een hel. Ze raakten zo getraumatiseerd dat vier jongens in hun tienertijd voor zelfdoding kozen. Het vijfde slachtoffertje werd straatzwerver in Amsterdam en schuwde levenslang zijn ouders en Poeldijk uit angst dat hij voor viezerik werd aangezien.’’ Hij is inmiddels overleden.

Het misbruik begint als de vermeende dader, lid van de orde van kruisheren (ook wel orde van het Heilig Kruis genoemd), eind jaren 50 neerstrijkt in Poeldijk. Hij is in 1933 tot priester gewijd, vertrekt een jaar later als missionaris naar Nederlands-Indië waar hij in Bandung (Java) een radiozender opzet. Daar overleeft hij het Jappenkamp. Na de Tweede Wereldoorlog keert hij terug naar Nederland.

In 1958 wordt de pater rector van het Sint Jozefhuis, een katholiek bejaardenhuis in Poeldijk. Het kerkdorp in het Westland, met de H. Bartholomeuskerk als blikvanger, is een kleine, gesloten gemeenschap. Seksualiteit is taboe, laat staan homoseksualiteit. Voorlichting is vooral een taak van de kerk. De priester breekt zijn celibataire gelofte en vergrijpt zich aan de misdienaars van het Jozefhuis.

Kettinghond

Het is allemaal de schuld van Rome en het celibaat. Zij hebben de priesters als beesten het bos in gestuurd

Een broer van een slachtoffer.

De pater verbiedt de slachtoffers over het misbruik te praten. De plaatselijke parochiepastoor wuift de misstanden weg en legt de ouders een zwijgplicht op. ,,Veertig jaar later sprak ik een getraumatiseerde vader van een slachtoffertje, zo boos als een belaagde kettinghond, die mij vertelde nooit meer in de Poeldijkse kerk te zijn geweest en er ook niet begraven wilde worden.’’

De pater verhuist in 1967 naar de kruisherengemeenschap in Voorschoten. Hij overlijdt begin 1978 in Nijmegen. De ouders van de misbruikte misdienaars van het Jozefhuis zijn inmiddels ook overleden. Maar broers en zussen leven nog steeds met de last van wat tientallen jaren geleden is gebeurd. ,,Het is heel zwaar voor mij geweest’’, zegt een hoogbejaarde broer. ,,Het is allemaal de schuld van Rome en het celibaat. Zij hebben de priesters als beesten het bos in gestuurd. Mijn ouders hebben er veel verdriet om gehad.’’

Een andere nabestaande wil liever geen ruchtbaarheid aan de zaak geven. ,,Ik kan er niets over zeggen omdat er nog veel pijn en verdriet zit. De nabestaanden gaan er allemaal anders mee om. Vergelijk het met overlevenden van een concentratiekamp. De een sluit zich aan bij een slachtoffergroep en de ander neemt het mee in zijn graf. Wij moeten ermee leren leven.’’

Tot op de dag van vandaag zwijgen Poeldijkers erover. Sommigen zeggen van niets te weten, anderen zeggen vooral ‘voorzichtig’ te zijn met het publiceren van dit soort verhalen. De zwijgcultuur wordt door de omgeving van de slachtoffers overgenomen. In het rapport van de commissie-Deetman, die misbruik in de katholieke kerk onderzocht, wordt dat ook als een van de problemen gezien.

Dieptriest

De Sint-Bartolomeüskerk in Poeldijk. © MARTIJN BEEKMAN

Pastoor Jaap Steenvoorden van de parochiefederatie in het Westland weigert ieder commentaar en gooit de hoorn op de haak. Koos Verbeek, vicevoorzitter van het parochiebestuur in Poeldijk, noemt het een ‘dieptrieste zaak’ die zich buiten het zicht van de kerk afspeelde. ,,Het gebeurde in het Jozefhuis, het aanliggende bejaardenhuis. De parochie had er niets mee te maken en wist er ook niet van.’’

Wel zegt Verbeek dat het misbruik en de zelfmoorden al langer bekend waren in de Poeldijkse gemeenschap. ,,Ik ken de families wel en in de volksmond werd erover gesproken. Maar de ouders liepen er niet mee te koop. Ze wilden er niet over praten. Ik kan me niet voorstellen dat de parochie hen een zwijgplicht heeft opgelegd.’’

Schrijver Van Zijl doet in juni 2010 melding bij de parochie. Daar is een korte notitie van gemaakt, die deze krant heeft ingezien. Daarin staan de namen van de slachtoffers en de vermeende dader. De rapportage is doorgegeven aan het Bisdom Rotterdam. Het bisdom heeft vervolgens contact opgenomen met de Orde van het Heilig Kruis, waarvan de pater lid was.

Eigen onderzoek heeft ‘geen aanwijzingen voor misbruik’ opgeleverd, laat de orde weten. Ook de toenmalige secretaris kan zich daar niets van herinneren. ,,Persoonsgebonden kwesties werden door de provinciaal steeds met de betreffende confraters achter gesloten deuren besproken. Daar was de secretaris nooit bij aanwezig’’, stelt overste Peter Snijkers.

Klachtencommissie

Het is desastreus voor jonge mensen. Het misbruik is een combinatie geweest van macht en doofpot

Bisschop Hans van den Hende

Het meldpunt seksueel misbruik in de katholieke kerk bevestigt dat in 2010 twee meldingen zijn gedaan over Poeldijk. ,,Omdat het onder de klachtenprocedure van het meldpunt niet mogelijk was voor nabestaanden om een klacht in te dienen, is door de klachtencommissie geen nader onderzoek naar deze meldingen verricht’’, laat Liesbeth Sanders, hoofd van het meldpunt, weten.

Het parochiebestuur in Poeldijk heeft zelf geen contact gehad met de nabestaanden. Dat is overgelaten aan de diaken die de notitie maakte. ,,Maar als ze behoefte hebben aan een gesprek staan we daarvoor open’’, zegt Verbeek.

Volgens het Bisdom Rotterdam zijn er geen andere meldingen over de vermeende dader binnengekomen. ,,In verschillende klachten zijn wij na een gesprek met de slachtoffers tot een afronding gekomen’’, zegt bisschop Hans van den Hende in meer algemene zin. ,,Deze zaak kwam minder naar voren omdat niemand meer in leven was. De aanwezigheid van de pater komt ook niet in ons archief voor. Er is geen officiële benoeming door het bisdom.’’

Van den Hende heeft geen reden te twijfelen aan de meldingen, ook al is er in het archief geen bewijs voor. ,,Het blijft een ernstige gebeurtenis. Een man van de kerk die zulke dingen heeft gedaan, heeft tegengesteld aan het evangelie gehandeld. Het is desastreus voor jonge mensen. Het misbruik is een combinatie geweest van macht en doofpot.’’ Aldus Bisschop Hans van den Hende.

Bron Algemeen dagblad 26-07-2017

04-07-2017

Weer grote doofpotaffaire

kindermisbruik Groot-Brittannië

Jarenlang zijn meldingen van seksueel misbruik bij de jongerenvereniging van het Britse leger weggewuifd en genegeerd. Dat blijkt uit onderzoek van de BBC.

Het BBC-programma Panorama deed zeven maanden lang onderzoek naar kindermisbruik bij de cadetten-opleidingen. Dat zijn trainingsprogramma’s voor scholieren die hen voorbereiden op een loopbaan in het Britse leger. De leidinggevenden zijn vrijwilligers. De makers spraken met slachtoffers en hun families. De uitkomsten zijn ontluisterend: stelselmatig zijn hun klachten en meldingen over het misbruik genegeerd. Door legerofficieren werden ze onder druk gezet geen aangifte te doen.

Ik ben jarenlang systematisch misbruikt en verkracht door mijn commandant. Je wordt erop getraind om bevelen op te volgen, aldus Martin (40) in het programma Panorama

Hij was twaalf toen het begon op de cadettenbasis in Birmingham: ,,Je wordt erop getraind om bevelen op te volgen, respect te hebben voor de officiers en te doen wat zij zeggen. Ook als je op een vies laken op de vloer moet gaan liggen, en… het als een man moet dragen.”

Commandant

Het BBC-programma sprak met tien andere slachtoffers die in de jaren tachtig door dezelfde commandant, Brian Leonard, zijn misbruikt. De vriendin van een van hen zegt dat ze onder druk werd gezet om haar mond te houden. Ze mocht haar verhaal doen van de dienstdoende sergeant, maar werd gewaarschuwd om geen aangifte te doen. Er is nooit onderzoek gedaan naar Leonard. Hij overleed in 1996.

,,We waren op een weekendtrip, ik werd wakker en zag commandant Allan Waters naast mijn bed zitten”, vertelt Tony, die in 1979 bij de zeecadetten in Hertforshire ging. ,,Ik keek naar beneden en was naakt. Hij raakte me aan, daar twijfel ik niet aan.” Toen Tony’s ouders hoorden wat er gebeurd was, deden ze hun beklag bij de legerleiding. Prompt kregen ze bezoek van twee geüniformeerde officiers, die hen overhaalden om geen aangifte te doen. In ruil daarvoor zou Waters worden overgeplaatst en niet meer met kinderen mogen werken. Uit het onderzoek blijkt nu dat dat niet het geval was: de man maakte zelfs promotie en kreeg tien afdelingen met zeekadetten onder zich. Hij werd in 2006 in India veroordeeld voor seksueel misbruik van kinderen.

Topje van de ijsberg

In de afgelopen vijf jaar zijn er 363 meldingen gedaan van seksueel misbruik bij de cadetten in Groot-Brittannië blijkt uit het onderzoek, deels gingen die over misbruik van jaren geleden. 282 gevallen kwamen bij de politie terecht. Het is goed mogelijk dat dat getal pas het topje van de ijsberg is. De cadetten zijn met 130.000 leden in Groot-Brittannië een van de grootste jongerenverenigingen van het land. 

Nu slachtoffers met hun verhaal naar buiten komen, hopen belangenverenigingen en de politie dat andere slachtoffers zich ook durven te melden. Eenzelfde domino-effect was eerder te merken bij de misbruikzaak rond BBC presentator Jimmy Saville, en bij het misbruikschandaal in het Britse jeugdvoetbal. Hoe meer slachtoffers er in de media verschenen, hoe meer telefoontjes het speciale meldpunt van de politie kreeg. De omvang van die schandalen bleek met de dag groter. De verwachting is dan ook dat het in het geval van de legercadetten hier niet bij blijft.

Bron Algemeen Dagblad 4-7-2017

15-5-2017

De informatieavond komt eraan. In de weken voorafgaand is het altijd spannend. Gaat de avond door, zijn er wel genoeg aanmeldingen? Wie komen er op de avond, zijn het slachtoffers, partners, familieleden, ouders van slachtoffers, hulpverleners? Zomaar van die vragen. Zal mijn verhaal overkomen? Zo gaat er in de week vooraf veel door mijn hoofd.

Dan is het zover. Genoeg aanmeldingen. Bijzonder is het. Naast het spannende element, ben ik ook benieuwd naar de personen die gaan komen. Zijn het mensen die de eerste stap hebben genomen om het misbruik in hun leven te verwerken? Kan ik wat voor hen betekenen in het verwerkingsproces?

De eerste personen zijn binnen. Het is altijd zo verschillend hoe iemand over de drempel heen stapt. De één zegt: hallo, hier ben ik en de ander schuifelt ongemerkt naar binnen. De laatste duidelijk niet op zijn gemak. Het is ook heel wat om je aan te melden voor een bijeenkomst waar het over seksueel misbruik gaat. Als het dan ook nog over je eigen leven gaat………pffff…….., ga daar maar aanstaan. Ik vind het zo geweldig moedig als mannen de stap zetten. Dat is een compliment waard.

Het was mooi om de meeste mensen vooraf te kunnen spreken. Gewoon om ze op het gemak te stellen. Om te vragen waar ze vandaan komen en hoe ze de informatie hebben gevonden over de avond. Als ik begin met mijn verhaal, is er zekere rust en is de ergste spanning uit de lucht. Wat een moed moet je hebben om een verhaal aan te horen, dat er iets verschrikkelijks is gebeurd in je leven. Want seksueel misbruik is een verschrikkelijke gebeurtenis. Het is een ramp. Wij, bagatelliserende mannen, zeggen al heel snel dat het niet zo erg was. Het was maar één keer. Ik heb alleen maar hoeven toe te kijken toen mijn oom seksuele handelingen bij zichzelf verrichte. Het is opvallend hoe herkenbaar het is als het over bevriezing gaat in het moment van het seksueel misbruik. Er wordt instemmend geknikt. Enerzijds is de herkenning zo groot. Anderzijds is de waarheid zo moeilijk te verdragen. Het is teveel. Soms is er een lach en soms een traan. Het innerlijke gevecht is ook op deze avond zichtbaar en voelbaar. Verdriet en de pijn laten zich af en toe zien. De opmerking van: "ik moet er nu toch maar aan ,ik heb er lang genoeg mee gelopen" zegt zoveel. Of een ander: "ik zou willen dan mijn partner ook de stap zou durven wagen, maar hij doet het niet".

De nood van de partners is groot, "is er ook iets voor ons, hij is seksueel misbruikt maar wij lijden er net zo hard onder". Het zichtbare verdriet bij partners geeft zo aan dat er onder partners een grote eenzaamheid is. Een ouder die zich zo schuldig voelt omdat ze het gedrag van hun kind niet heeft herkent. Laat staan het gedrag te koppelen aan seksueel misbruik. Ook hier zag ik de pijn en het verdriet. Tenslotte gun je je kind een leven waarin het zich stabiel kon ontwikkelen.

Tenslotte een reactie van iemand die zei: Soms voelde ik me een beetje een indringer: ik was volgens mij de enige die niet zelf slachtoffer, of partner van een slachtoffer was. Hij vroeg zich af: waar haal ik het recht vandaan om deze ervaringen te mogen horen.  Want het is zo persoonlijk, zo privé, dat ik me bijna een gluurder voel als ik meeluister.

Wij allen moeten leren dat we ons geen gluurder hoeven te voelen. Het is zo hard nodig dat we leren niet de andere kant meer op te kijken. Juist het horen van de verhalen van anderen maakt dat we er niet meer onderuit kunnen, dat misbruik heel ernstig is. Er zullen nog meer informatieavonden komen. Zoveel mensen moeten er van horen dat het allemaal niet meevalt. Dat het je leven ontwricht/verwoest. Als een ander het niet wilt zien, wordt het nog erger. Een andere reactie: Het was goed om op je informatieavond te zijn. Bijzonder om andere mannen met dezelfde ervaringen te ontmoeten. Hier sluit ik mij graag bij aan.

8-3-2017

De Australische bisschop Vincent Long Van Nguyen is zelf ook door katholieke geestelijken seksueel misbruikt. Dat getuigde hij voor de Australische Royal Commission die onderzoek doet naar de omvang van seksueel misbruik in het land, onder meer in de Rooms-Katholieke Kerk.

Sydney

‘Ik was zelf ook slachtoffer van seksueel misbruik door geestelijken toen ik net in Australië kwam’, zei Long die als jong-volwassene per boot uit Vietnam vluchtte. ‘Het had een grote impact op me en op hoe ik … [korte stilte] … in de voetstappen wil treden van andere slachtoffers en er werkelijk alles aan wil doen om gerechtigheid te bereiken en hen hun waardigheid terug te geven’, zei Long. Sinds zijn aantreden ontmoette hij in zijn bisdom negen slachtoffers. ‘Ik kan hen in de ogen kijken en zeggen: ik deel je pijn en je lijden’

Long klaagde bovendien over de hiërarchische machtsstructuur van de kerk die misbruik en toedekking ervan in de hand werkt. De kerk is volgens hem nog te veel een koninkrijk met een aan de koning onderdanig volk en met hiërarchische graden en gesacraliseerde werkelijkheden. Deze kerk kende hij uit Vietnam, maar zij is volgens Long ook in Australië nog volop aanwezig. Hij noemde het een kerk van ‘titels en privileges, en met klerikaal superioriteitsgevoel en elitisme’.

‘Als gelovigen me ontmoeten, kussen ze mijn ring’, zei Long die in deze praktijken een ‘infantilisering van de gelovigen’ ziet. Deze machtsstructuren leiden er volgens hem toe dat iemand slechts verantwoording schuldig is tegenover degene boven hem in de hiërarchie. Volgens Long moeten gelovigen meer inspraak krijgen. Ook is hij voor de afschaffing van het voor priesters verplichte celibaat, want ‘dat schept te veel scheiding tussen priesters en gelovigen’.

Long pleitte voor een kerk die zichzelf meer gaat zien als gemeenschap met een geordend netwerk van relaties die het volk helpen om het evangelie te verkondigen. Tijdens zijn getuigenis kreeg Long een paar keer applaus en nadien kwamen slachtoffers in tranen naar hem toe om te praten.

Bron: https://www.nd.nl/nieuws/geloof/australische-bisschop-zelf-ook-seksueel-misbruikt.2512011.lynkx

27-11-2016

Engelse voetbalbond stelt onderzoek in naar misbruik voetballers

De Engelse voetbalbond FA stelt een onderzoek in naar de beschuldigingen van seksueel misbruik bij voetbalclubs. Enkele voormalige voetballers vertelden afgelopen week dat ze als jeugdspeler zijn misbruikt.

Vier oud-spelers kwamen afgelopen week met verhalen over misbruik naar buiten. Bij de BBC zeiden twee andere spelers vrijdag dat ook zij zijn aangerand. De voormalige voetballers zijn bijna allemaal het slachtoffer van dezelfde trainer, Barry Bennell. Die werd in 1998 veroordeeld tot acht jaar cel voor het misbruiken van zes kinderen.

Bij een meldlijn zijn tot nu toe meer dan honderd meldingen binnengekomen. Daarbij duiken ook de namen op van andere daders.

Wat wisten ze?

In een verklaring zegt de FA te bekijken welke informatie er voorhanden was in de periode dat het misbruik zich voordeed. De bond wil weten welke clubs wisten van het misbruik en of ze er iets tegen gedaan hebben.

De bond heeft bij het onderzoek hulp gevraagd van een onafhankelijk juridisch adviseur. Ook een andere organisatie, de Child Protection in Sport Unit, die al langer toezicht houdt op de FA, gaat kijken naar de rol van de voetbalbond. 

De FA werkt tegelijkertijd samen met de politie. "We moeten er zeker van zijn dat we niets doen dat het strafrechtelijk onderzoek kan verstoren", stelt de bond in een verklaring.

Doofpot

De Engelse spelersvakbond PFA denkt dat het schandaal nog groter kan worden. De vakbond weet van twintig spelers die zich hebben gemeld. Daar zitten ook voetballers bij van grote clubs als Manchester City en Newcastle United en clubs als Leeds United, Blackpool en Stoke City.

Mogelijk was er soms sprake van een doofpot. Volgens de Sunday Telegraph kreeg een speler van een club uit de Premier League zwijggeld van zijn club om te voorkomen dat hij met zijn verhaal naar buiten zou komen. De speler zou in de jaren zeventig door zijn coach zijn verkracht en dat aan de club hebben verteld.

Correspondent Suse van Kleef: "Als dat soort verhalen kloppen, als clubs uit de Premier League de boel stilhielden, als ze het eigenhandig in de doofpot hebben gestopt, dan is dat natuurlijk een gigantisch schandaal."

Bron: NOS

26-11-2016

Engelse voetballer: ik ben vijftig tot honderd keer verkracht

Steeds meer Engelse oud-voetballers zeggen te zijn misbruikt tijdens hun jeugdopleiding. Afgelopen week vertelden vier voetballers al hun verhaal. In het BBC-programma Victoria Derbyshire zeiden Chris Unsworth en Jason Dunford vandaag dat ook zij zijn misbruikt.

De voormalige voetballers zijn bijna allemaal slachtoffers van dezelfde trainer: Barry Bennell. De ex-jeugdcoach van Crewe Alexandra en Manchester City is sinds 1994 meerdere keren veroordeeld voor kindermisbruik. In 2015 werd hij nog veroordeeld tot twee jaar cel voor het misbruiken van een jongen van 12 in 1980.

http://nos.nl/video/2145089-britse-oud-voetballers-verbreken-stilzwijgen-over-misbruik.html

Unsworth zegt dat hij altijd over het misbruik had gezwegen. "Maar ik ben wel tussen de vijftig en honderd keer verkracht." Unsworth was negen jaar oud toen het begon. "Ik wist dat het verkeerd was, maar ik wilde zo graag voetballen."

Volgens mij heb ik hem zelfs geslagen, maar hij ging gewoon door.

Oud-voetballer Jason Dunford

Jason Dunford vertelt dat hij wel verzet heeft geboden aan Bennell. "Volgens mij heb ik hem zelfs geslagen, maar hij ging gewoon door." Niet lang daarna stapte Dunford over naar een ander jeugdteam, maar ook daar werd hij misbruikt door een coach.

Hij draagt de gevolgen van het misbruik nog dagelijks met zich mee. "Mijn carrière is mislukt, relaties zijn stukgelopen. Mensen vragen me wat er met mij is gebeurd."

De voetballers denken dat er nog honderden andere slachtoffers zijn. "BBC-coryfee en kindermisbruiker Jimmy Savile lijkt een koorknaap in vergelijking met Bennell."

Meldpunt

Een meldpunt dat is geopend nadat de eerste voetballers hun verhaal hadden gedaan, heeft inmiddels al meer dan honderd telefoontjes gehad. Ook de politie van het Engelse graafschap Cheshire zegt veel meldingen te hebben gehad die gaan over meerdere oud-trainers.

De politie heeft het huis van Bennell doorzocht en enkele spullen en een hond in beslag genomen. Hij woont sinds zijn veroordelingen onder een schuilnaam in Milton Keynes. Bennell is op dit moment op verlof van zijn huidige straf.

Profvoetballer Wayne Rooney die ambassadeur is van de Britse anti-kindermisbruik-organisatie NSPCC heeft slachtoffers opgeroepen om ook hun verhaal te doen. Manchester City is een onderzoek begonnen.

zie dit artikel op nos.nl

15-11-2016

Zij mocht  geen kind zijn 

In iedere schoolklas zit gemiddeld één kind dat verwaarloosd, seksueel misbruikt of lichamelijk mishandeld wordt. En jaarlijks overlijden 50 kinderen aan de gevolgen hiervan. Die schokkende cijfers horen we vrijwel ieder jaar opnieuw in de Week tegen Kindermishandeling, want er verandert helaas amper iets. Mede omdat weinig mensen melding durven maken. Bijna de helft van de Nederlanders komt alleen in actie als ze het honderd procent zeker weten. En daardoor konden de ouders van Claudia jarenlang ongestraft hun gang gaan.

"Mijn moeder wilde maar twee kinderen en ik was als laatstgeboren helft van een tweeling nummer drie”, geeft Claudia Bouwmeester (51) als verklaring voor de jarenlange verwaarlozing door haar moeder.

"Dat was steevast het antwoord als ik haar ernaar vroeg: ze wilde me gewoon niet.” Dus moest Claudia de kinderstoel delen en werd ze op het balkon gezet als ze huilde. Ik moest mezelf maar zien te redden, mijn moeder wilde me niet opvoeden. Ze leerde me niet eens hoe ik mijn billen af moest vegen. Als ik daardoor met een vuile onderbroek rondliep, trok ze die over mijn hoofd.”

De buitenwereld had niets door van wat er zich thuis afspeelde bij het voor-beeldige gezinnetje. Er werden gezellige kerstkaarten verstuurd met alle kindertjes knus onder de kerstboom. En na hun verjaardagen pronkten alle drie de kinderen met hun mooie nieuwe fiets. "Dat er een paar dagen later nog maar twee fietsjes waren omdat die van mij terug naar de winkel was gebracht, zag niemand.”

Begrip zonder woorden

Het contact met haar familie was toen al jaren verbroken. Na haar trouwen kreeg Claudia een brief van haar moeder: 'Rot nu maar helemaal op’. "Tegen mijn broer en zus zei ze dat het mijn keuze was." Haar ouders zijn inmiddels allebei dood, haar broer wil geen contact. Met haar zus gaat Claudia sinds een paar jaar wel weer om. "We hebben elkaar 20 jaar niet gezien, maar als tweelingzussen begrijpen we elkaar zonder woorden. Ze voelt het zelfs als ik pijn heb. Dat ze dat vroeger niet gemerkt heeft, neem ik haar niet kwalijk. Mijn broer ook niet. Ik geloof echt dat ze niet door hebben gehad hoe erg het was.”

"Met therapie heb ik een hoop verwerkt, maar soms komt alles in alle hevigheid terug en kan ik een week op de bank zitten huilen. Dan herhaal ik wat ik heb geleerd: dat ik er niets aan kan doen, dat ik er mag zijn. Dat helpt een beetje.” Lang is ze bang geweest dat de cirkel zich zou herhalen, zoals vaak het geval is bij kindermishandeling. "Toen we onze zoon adopteerden, zei ik tegen mijn man: 'Als ik hetzelfde doe als mijn moeder, koop dan een pistool en jaag een kogel door mijn kop'. Gelukkig heeft hij dat nooit hoeven doen. Ik heb geleerd hoe ik liefde kan geven."

Losse handjes

Claudia’s moeder had ook losse handjes, vertelt ze. "Ze sloeg me vaak met een leren riem. En als dat nog niet genoeg pijn deed, kreeg ik een zwieper met de gesp. Maar zelfs dat deed veel minder zeer dan hoe ze me jarenlang negeerde. Ik had er alles voor over om haar liefde te krijgen.”

Claudia verzon daarom smoesjes om de mishandeling te verbergen. Als ze in de winter op teenslippers naar school werd gestuurd, was dat zogenaamd omdat ze last van haar voeten had. Zo beschermde ze haar ouders. "Ik was een kind, zij waren mijn enige houvast. Eigenlijk heb ik pas na mijn 30e ontdekt dat ik al die tijd slachtoffer was van kindermishandeling.”

Begrip zonder woorden

Het contact met haar familie was toen al jaren verbroken. Na haar trouwen kreeg Claudia een brief van haar moeder: 'Rot nu maar helemaal op’. "Tegen mijn broer en zus zei ze dat het mijn keuze was." Haar ouders zijn inmiddels allebei dood, haar broer wil geen contact. Met haar zus gaat Claudia sinds een paar jaar wel weer om. "We hebben elkaar 20 jaar niet gezien, maar als tweelingszussen begrijpen we elkaar zonder woorden. Ze voelt het zelfs als ik pijn heb. Dat ze dat vroeger niet gemerkt heeft, neem ik haar niet kwalijk. Mijn broer ook niet. Ik geloof echt dat ze niet door hebben gehad hoe erg het was.”

"Met therapie heb ik een hoop verwerkt, maar soms komt alles in alle hevigheid terug en kan ik een week op de bank zitten huilen. Dan herhaal ik wat ik heb geleerd: dat ik er niets aan kan doen, dat ik er mag zijn. Dat helpt een beetje.” Lang is ze bang geweest dat de cirkel zich zou herhalen, zoals vaak het geval is bij kindermishandeling. "Toen we onze zoon adopteerden, zei ik tegen mijn man: 'Als ik hetzelfde doe als mijn moeder, koop dan een pistool en jaag een kogel door mijn kop'. Gelukkig heeft hij dat nooit hoeven doen. Ik heb geleerd hoe ik liefde kan geven."

Bron: https://vrouw.nl/artikel/verhalen-achter-het-nieuws/38563/zij-mochten-geen-kind-zijn

2-10-2016

Oud geval seksueel misbruik in Amersfoortse kerk ontdekt.

De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt van Amersfoort-Oost maakt vandaag bekend dat een 71-jarig lid van de kerkgemeente diverse minderjarige jongens seksueel heeft misbruikt. Het gaat om misdrijven die zich dertig jaar geleden afspeelden en pas deze week aan het licht zijn gekomen.

Het gaat om in ieder geval twaalf jongens die waarschijnlijk tot en met 1986 misbruikt zijn. Volgens de kerkenraad zijn destijds diverse mensen, waaronder predikanten van de kerk, op de hoogte geweest van het misbruik maar is daar niets mee gedaan. De kerkenraad reageert daar geschokt op en onderneemt nu wel actie.

De kerk heeft het misbruik deze week aangegeven bij het Meldpunt Seksueel Misbruik, omdat de dader nog altijd lid is van de gemeente. De man uit Hoevelaken is ernstig ziek, zo meldt de kerkenraad. De slachtoffers hebben dertig jaar geleden geen aangifte gedaan.

Gebed
De ontuchtpleger is volgens diaken Henk te Roller van de GKV in Amersfoort-Oost een 71-jarige inwoner van Hoevelaken. Vanwege zijn ziekte werd voor de man gebeden in de dienst van 25 september. Twee dagen later ontving de kerkenraad een bericht van een verongelijkte kerkganger over de ware aard van Hoevelaker.

Volgens Te Roller is er na een eerste onderzoek geen twijfel meer dat het kerkenlid zich 30 jaar geleden vergreep aan twaalf of meer jongens. De diaken treedt niet in detail, maar typeert de daden van de Hoevelaker als ernstig seksueel misbruik. ,,De tijd is te kort geweest om álle feiten al boven water te krijgen. We weten dat er in '86 door twee dominees is gesproken met de ontuchtpleger over zijn gedragingen. Of hij daarna opnieuw de fout in is gegaan, moeten we nog uitzoeken. Feit is dat hij gewoon lid van de kerk mocht blijven.''

Verwerpelijk
Het besluit van de toenmalige kerkenraad om het misbruik te verzwijgen voor de buitenwereld is verwerpelijk, zegt Te Roller. ,,Het was een andere tijd, maar niets rechtvaardigt zo'n houding. Wij staan er compleet anders in. Zelfs al is het misbruik voor de wet verjaard, de slachtoffers en hun omgeving hebben er recht op om alles te weten.''

De slachtoffers van toen zijn volgens Te Roller nu veertigers, veelal met gezinnen. Hij veronderstelt dat de meesten van hen nog steeds lid zijn van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt, die in Amersfoort een paar duizend leden telt. Tijdens de dienst in het kerkgebouw in Amersfoort-Oost werden de gelovigen gisteren op de hoogte gebracht van het verzwegen schandaal.

Meldpunt Seksueel misbruik
De dominee noemde de dader met naam en toenaam. De kerkenraad heeft een pastoraal team samengesteld voor hulpverlening aan de slachtoffers en om verder onderzoek te doen naar de aard en de duur van het misbruik en het precieze aantal slachtoffers. Slachtoffers kunnen zich melden bij de dominee of het Meldpunt Seksueel Misbruik. De slachtoffers en hun ouders hebben ook geen aangifte gedaan.

Bron: http://www.ad.nl/dossier-amersfoort/oud-geval-seksueel-misbruik-in-amersfoortse-kerk-ontdekt~a2779267/

9-6-2016 Interview Seksueel misbruik Cor van Haaften bij Hour of Power.

https://youtu.be/ VuQ3wdXxl-I

30-5-2016

Stijging aantal meldingen van seksueel

misbruik bij jongeren!

Het aantal meldingen van seksueel misbruik bij kinderen en jongeren via internet is in 2015 alweer toegenomen. Er kwamen vorig jaar ruim 1500 meldingen binnen, ongeveer 200 meer dan het jaar daarvoor. In 2013 lag het aantal meldingen op 750.

Volgens de organisatie Help Wanted was vooral de stijging van het aantal meldingen van chantage met naaktfilmpjes of foto's opvallend. Dat blijkt uit berichtgeving van de NOS.

Jonge mannen

De aangiftes van misbruik komen vooral van jongens en jonge mannen. Help Wanted vermoedt daarom dat er in georganiseerd verband jacht op die doelgroep wordt gemaakt. 

Een woordvoerster zegt dat het in alle gevallen om jongens en jonge mannen gaat die webcamseks hebben gehad met een aantrekkelijke vrouw. Soms gaat het volgens haar om prostituees die speciaal voor dit doel worden ingehuurd. 

Dreigement

 Vervolgens worden de slachtoffers bedreigd: ze moeten geld overmaken, of de beelden worden online gezet. De bedragen die ze moeten overmaken variëren van een paar tientjes tot een paar duizend euro. "Het lijkt erop dat bij de gevraagde bedragen rekening wordt gehouden met de leeftijd van het slachtoffer", zegt de woordvoerster. Als ze op het dreigement ingaan, wordt ze vervolgens nog veel meer geld gevraagd.

"Het beeld bestaat dat het vooral meisjes zijn die slachtoffer worden van deze chantagepraktijken, maar inmiddels gaat het in de helft van de gevallen om jongens", zegt ze. Daarnaast kwamen er meer meldingen binnen van misbruik bij zeer jonge kinderen: in 2015 ging het om 29 gevallen bij kinderen tussen de acht en twaalf jaar, tegen twintig in 2014. 

RTL Nieuws / ANP

24-5-2016

Hollywood maskeert volgens Elijah Wood pedofilieschandaal

Elijah Wood zegt dat in Hollywood een groot schandaal rondom pedofielen onder de pet wordt gehouden. Volgens de 35-jarige acteur is kindermisbruik bij kindsterren een groot probleem in de Amerikaanse filmstad. Wood zegt in The Sunday Times dat zijn moeder hem heeft beschermd tegen pedofielen in Hollywood. De 35-jarige Amerikaan acteerde al op jonge leeftijd. “Er was duidelijk iets gaande in Hollywood. Het was allemaal georganiseerd. Er zijn veel ratten in de industrie, mensen die alleen aan hun eigen belangen denken.”

Slachtoffers
“Ik ben over donkere paden gegaan waarna ik besefte dat deze zaken waarschijnlijk nog steeds gebeuren”, zegt hij in de krant. “Wat ik zo erg vind aan deze situatie is dat de slachtoffers minder gehoord worden dan de mensen met macht.”

Wood zegt zelf nooit misbruikt te zijn.

(overgenomen van NU.nl)

18-5-2016

'Seksueel misbruik was maar het topje van de ijsberg'

“Ik voelde mij een object, een waardeloos prul waarop geslagen mocht worden, die beledigd mocht worden, die vernederd mocht worden.”

Door Bregittha Nuyten en Josette Kootstra

Geslagen en mishandeld
Henk van Kalken, 71 jaar, staat voor een villa in het lommerrijke deel van Amersfoort. Achter de bomen gaat de riante woning schuil waarin ooit een tehuis voor jongens was gevestigd. Het is de plek waar de kleine Henk, als hij 9 jaar is, terechtkomt. Uit huis geplaatst door de kinderbescherming omdat zijn vader er thuis regelmatig op los slaat. Maar daar waar hij veilig moet zijn, blijkt het minstens even erg als thuis. Hij wordt vijf jaar lang geslagen en mishandeld door mensen die hem moeten beschermen. Van Kalken herinnert zich: “ Veel van die jeugdleiders van toen kwamen gewoon allemaal met hun eigen agenda in de jeugdzorg  werken. Dat betekende bijvoorbeeld dat een Oud Gereformeerde het schaapje weer tot de kudde wilde brengen terwijl ik uit een atheïstisch nest kwam. Als ik vloekte dan kreeg ik echt alle hoeken van het huis te zien. Hij sloeg, hij trapte, hij sleurde, pakte mij bij mijn oor, sleurde mij de trappen op naar het strafkamertje.”

Hij sloeg, hij trapte, hij sleurde, pakte mij bij mijn oor, sleurde mij de trappen op naar het strafkamertje".

Geweld in de jeugdzorg
Het is een van de vele verhalen die is opgetekend door de Commissie De Winter. Hoogleraar pedagogiek Micha de Winter kreeg van de regering de opdracht om te kijken of het mogelijk is een breed onderzoek naar psychisch en lichamelijk geweld in de jeugdzorg vanaf 1945 uit te voeren. Niet alleen in tehuizen, maar bijvoorbeeld ook in pleeggezinnen.

Na de Commissie Deetman die het seksueel misbruik binnen de katholieke kerk onderzocht en de Commissie Samson die keek naar seksueel misbruik binnen de jeugdzorg, is nu onderzocht of er nog dieper in het verleden kan worden gegraven. Want seksueel misbruik kwam vaak voor in een omgeving waar geweld en intimidatie onderdeel van de dagelijkse praktijk waren.

'Dat hoort zo'
In Brandpunt komen twee slachtoffers aan het woord. Henk van Kalken beschrijft de verschrikkingen in het tehuis waar hij verbleef en Roos Haase vertelt over de pleegmoeder die haar sloeg, schopte en vernederde. Haase: “ Ik wist natuurlijk best wel dat het fout was. Ik had alleen geen vergelijkingsmateriaal, dus wat je dan doet is dat je denkt: ‘dat hoort zo. Dat gaat overal zo’.  Niet wetende dat het ergens anders wel gezellig kon zijn, en dat er niet geslagen werd en dat daar wel liefde was”. Van Kalken en Haase vinden het belangrijk om hun verhaal te doen in de hoop dat ook anderen naar voren durven komen met hun verleden.

De Winter: "Veel mensen hebben dat tijdens de verhoren van de Commissie Samson ook gezegd. Die zeiden: 'Dat seksuele misbruik was vaak maar het topje van de ijsberg. Je werd vernederd, je werd op je nummer gezet ten opzichte van de hele groep.' Ik ben ontzettend geschrokken van heel veel van die verhalen en van het feit hoe ernstig dingen zijn misgegaan. Wat voor een impact dat heeft gehad op de levens van kinderen en later op de volwassenen die dit hebben meegemaakt.”

Vervolgonderzoek
De commissie pleit voor een vervolgonderzoek dat verder gaat dan de opdracht van de regering. Er moet niet alleen gekeken worden naar geweld tegen kinderen die door de overheid in instellingen zijn geplaatst, maar ook naar de positie van kinderen in de psychiatrie, in doven- en blindeninstituten en naar alleenstaande minderjarige asielzoekers. Ook moet er onderzoek komen naar huidig gebruik van geweld in de jeugdzorg.
 
De Winter: “ Er zitten in de geschiedenis van onze jeugdzorg, naast de goede dingen die daar gebeurd zijn, ook een aantal hele zwarte bladzijden en die hebben wij veel te lang gesloten gehouden.”

30-4-2016

'Het was slikken of stikken bij Deetman'

Waarom zou Wim Deetman geen parlementaire enquête hebben gewild naar het misbruik binnen de Katholieke Kerk, zoals het radioprogramma Argos meldt? Het antwoord is niet eenvoudig te geven, ook al omdat Deetman het ontkent. Argos-journalist Kees van den Bosch zegt dat het, het woord van vier tegen twee is. 

Op 30 maart 2012 spraken Wim Deetman en zijn secretaris Bert Kreemers met de voorzitter en bestuursleden van stichting KLOKK, de organisatie voor misbruikslachtoffers. Volgens de aanwezige KLOKK-leden gaf Deetman tijdens die bijeenkomst te kennen dat hij ermee zou stoppen als er een enquête zou komen. 

Een van de aanwezigen was toenmalig KLOKK-bestuurslid Annemie Knibbe. "In die vergadering was Deetman zeer verontwaardigd dat KLOKK een parlementaire enquête wilde. Hij heeft toen persoonlijk de wens uitgesproken dat er geen parlementaire enquête zou komen."

Ons is toen te verstaan gegeven dat het een slecht idee was om daar op te blijven hangen, op het idee van een parlementaire enquête, want dan zou hij zijn handen ervan aftrekken.

KLOKK-voorzitter Guido Klabbers

Die bijeenkomst was op verzoek van Deetman zelf, stelt KLOKK-voorzitter Guido Klabbers. "Ons is toen te verstaan gegeven dat het een slecht idee was om daar op te blijven hangen, op het idee van een parlementaire enquête, want dan zou hij zijn handen ervan aftrekken." De andere twee aanwezige KLOKK-bestuursleden hebben tegen Argos gezegd de verklaringen van Knibbe en Klabbers te ondersteunen. 

Sinds de oprichting van KLOKK tot aan die bewuste bijeenkomst had de slachtofferorganisatie altijd gepleit voor een parlementaire enquête. Na die ontmoeting met Deetman en Kreemers, verstomde die roep. Argos-journalist Van den Bosch zegt dat twee dagen na die bijeenkomst een persbericht van KLOKK verscheen. Daarin stond geen woord meer over een parlementaire enquête en werd de steun uitgesproken voor Deetman.

Maar waarom zou KLOKK van die parlementaire enquête hebben afgezien? Het rapport van de commissie-Deetman over de misbruik-kwestie was al in december 2011 verschenen.

Van den Bosch: "Het was slikken of stikken. Er liep nog een heel traject met nazorg. KLOKK wilde ontzettend graag dat Deetman en Kremers daarbij betrokken bleven. Ze waren heel blij met zijn werk. Ze waren ook heel betrokken geraakt bij elkaar. Ze hadden elkaar goed leren kennen door hun intensieve overleg."

Waarom zou Deetman niet willen dat er een parlementaire enquête komt? 

"Dat moet je natuurlijk eigenlijk aan Deetman vragen. Wat wij horen van de bestuursleden is dat hij er heel persoonlijk bij betrokken was. Hij had het onderzoek gedaan, het was klaar. De feiten lagen op tafel. Als het parlement daar nog een keer overheen zou gaan, dan wordt zijn werk toch een beetje overgedaan en waarom zou dat moeten gebeuren? " 

Heeft het feit dat de commissie-Deetman door de kerk is gevraagd om het misbruik te onderzoeken, er iets mee te maken?

"Laat ik het zo zeggen: er zijn mensen die denken dat dat een rol speelt. Ik wil er liever niet over speculeren, omdat ik dat gewoon niet weet. Daar zijn gewoon geen echte feiten voor."

Als KLOKK voet bij stuk had gehouden, was die enquête er dan gekomen? 

"Zeker weten doe je dat nooit. Wat we weten, is dat er twee weken na die bewuste bijeenkomst een hoorzitting in de Tweede Kamer was. PvdA-Kamerlid Arib, de huidige Kamervoorzitter, had al een motie klaarliggen met de strekking dat er een parlementaire enquête moet komen. Tijdens die hoorzitting zegt KLOKK-voorzitter Klabbers dat een parlementaire enquête wat hem betreft niet nodig is. Je ziet Arib een beetje wanhopig kijken, naar mensen van andere slachtofferorganisaties met zo'n blik van: 'wat gebeurt hier nou? Jullie waren toch altijd voor een parlementaire enquête'. Het heeft in elk geval haar ertoe aangezet om de motie niet in stemming te brengen. Wil je als politicus nog een parlementaire enquête als de slachtoffers zelf zeggen dat dat niet nodig is? Het is in elk geval niet erg logisch om dat te willen." 

Wim Deetman heeft via een verklaring van zijn woordvoerder laten weten niemand onder druk te hebben gezet. 

"De heer Deetman heeft overal steeds het antwoord gegeven dat hij in de Tweede Kamer gaf, en wel dat ieder zijn eigen verantwoordelijkheid heeft: parlement, kerk en slachtoffers. In tegenstelling tot wat u beweert heeft hij de slachtoffers dan ook niets verzocht. Zowel de heer Kreemers, die bij alle bijeenkomsten en gesprekken van de heer Deetman met slachtoffers aanwezig was, als de verslagen van deze bijeenkomsten bevestigen dit. Van de gesprekken met slachtoffers (individueel of gezamenlijk) zijn verslagen gemaakt die door de betrokkenen zijn geaccordeerd."

12-4-2016

Republikeins kopstuk beschuldigd van seksueel misbruik   

Dennis Hastert, de voormalige Republikeinse voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, wordt beschuldigd van seksueel misbruik van vier jongens. Het misbruik heeft volgens justitie plaatsgevonden tussen 1965 en 1981, toen Hastert als docent en coach van het worstelteam werkte aan de Yorkville High School, in een voorstad van Chicago. 

Over het misbruik zijn geen details bekend. De Republikeinse voorman heeft volgens The Washington Post inmiddels voor omgerekend 3 miljoen euro geschikt met een van de jongens, die destijds veertien jaar oud was.

De inmiddels 74-jarige politicus heeft volgens het Openbaar Ministerie zijn gehele politieke carrière lang zijn misstappen verborgen weten te houden. Hastert was voorzitter van het Huis van Afgevaardigden van 1999 tot 2007. Vorig jaar oktober bekende hij ook betrokken te zijn geweest met financiële malversaties. 

Bron: http://nos.nl/artikel/2102296-het-was-slikken-of-stikken-bij-deetman.html

6-4-2016

Zorgen over toename seksueel misbruik op school

Het aantal meldingen van seksueel misbruik en seksuele intimidatie op scholen is vorig jaar toegenomen. In het schooljaar 2014-2015 kreeg de Onderwijsinspectie 112 meldingen van seksueel misbruik binnen. Dat waren er 26 meer dan het jaar ervoor. Er waren 254 meldingen van seksuele intimidatie, 5 meer dan in het schooljaar 2013-2014. 

Vooral uit het voortgezet onderwijs kwamen meer meldingen van seksueel misbruik. Bij ruim de helft van het aantal misbruikmeldingen ging het om een ernstig zedendelict als ontucht, verkrachting of aanranding. Bij een op de drie meldingen werd een leraar of een andere medewerker van de school als schuldige aangewezen.

Zorgelijk

De Onderwijsinspectie noemt de toename zorgelijk. In de vorige rapportage was nog sprake van een daling van meldingen van seksueel misbruik te zien. 

Scholen zijn bij wet verplicht om leerlingen een veilige leeromgeving te bieden. De inspectie roept scholen op ervoor te zorgen dat de gedragscodes voor leraren, niet-onderwijzend personeel en leerlingen goed worden nageleefd.

http://nos.nl/artikel/2097406-meer-meldingen-over-seksueel-misbruik-op-scholen.html

19-03-2016 Franse premier vraagt om aftreden aartsbisschop vanwege seksueel misbruik

De aartsbisschop van Lyon, kardinaal Barbarin, wordt verdacht van het toedekken van seksueel misbruik door priesters. De vraag naar zijn opstappen klinkt steeds luider. De minister-president van Frankrijk, Manuel Valls, heeft Barbarin opgeroepen ‘zijn verantwoordelijkheid te nemen’.

Lyon

De positie van Barbarin, sinds 2002 aartsbisschop van Lyon, staat ter discussie door verschillende misbruikschandalen. Tot nu toe leken grote pedofilieschandalen waarmee de Rooms-Katholieke Kerk in de VS, België, Ierland, Duitsland en Nederland werd geconfronteerd, aan de Franse kerk voorbij te gaan, net als in andere katholieke landen als Italië, Spanje en Polen. Inmiddels heeft zelfs De zaak kwam aan het rollen toen vorig jaar bekend werd dat een pastoor binnen het aartsbisdom Lyon tussen 1978 en 1991 veertig kinderen seksueel heeft misbruikt. Toen ouders erover klaagden, werd de pastoor Preynat zes maanden naar een klooster gestuurd en daarna door de toenmalige aartsbisschop overgeplaatst naar een nieuwe parochie. De priester, die nu 71 jaar is, beweerde dat er sinds 1991 geen misbruik meer had plaatsgevonden.

Tussen 2007 en 2014 hebben zich echter meerdere nieuwe slachtoffers van Preynat bij het bisdom gemeld. Toch duurde het tot september 2015 voordat Barbarin de pastoor uit zijn functie zette en hem contact met kinderen verbood, op aandringen van de Congregatie voor de Geloofsleer in Rome.

De Franse krant Le Figaro publiceerde dinsdag een interview met een slachtoffer van een andere priester uit Lyon, Jérôme Billioud, bekend vanwege zijn steun aan de beweging die de monarchie weer wil invoeren in Frankrijk.

Het Nederlands Dagblad heeft uit betrouwbare bron vernomen dat het slachtoffer de 42-jarige Pierre-Henry Brandet is, voormalig televisiepresentator en de huidige woordvoerder van het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken. Billioud drong zich seksueel aan Brandet op toen hij 16 en 19 jaar oud was, in twee hotels in de Franse badplaats Biarritz en het bedevaartsoord Lourdes.

In 2009, toen de feiten reeds verjaard waren, ontmoette Brandet kardinaal Barbarin die hem vertelde dat ‘de priester de feiten erkent’ en dat hij ‘namens de priester vergeving vraagt’. Maar Barbarin deed volgens Brandet niets om de priester – die enkele jaren geleden tevens veroordeeld is wegens exhibitionisme – uit de buurt van kinderen te houden. In het najaar van 2015 benoemde Barbarin Brandet zelfs als pastoor in een parochie waar een andere priester het veld had moeten ruimen vanwege seksuele handelingen met een veertienjarige jongen die hij via een gaysite had ontmoet.

Barbarin is ook betrokken bij een derde zaak waarvoor het Nederlands Dagblad bewijs in handen heeft. In 2012 verwelkomde hij in Lyon een priester die in 2007 in een ander Frans bisdom veroordeeld was tot 18 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf vanwege seksueel misbruik van vier seminaristen. Ook werd hem drie jaar lang verboden met minderjarigen te werken. Hij is nu parochiepriester en als zodanig werkzaam in het jongerenpastoraat en is tevens bisschoppelijk gedelegeerde voor liturgie en sacramentenpastoraat in het bisdom Lyon. Ook doceert hij pastorale theologie aan de faculteit van Lyon.

In zijn laatste vliegtuiginterview zei paus Franciscus dat ‘een bisschop die een pedofiele priester naar een andere parochie overplaatst een roekeloze man is en maar beter kan opstappen’. In Frankrijk herinneren vele slachtoffers zich deze woorden. Drie slachtoffers van de priester Preynat hebben een privé-audiëntie met de paus aangevraagd omdat ze ‘geen vertrouwen meer’ hebben in het bisdom Lyon.

Bron: https://www.nd.nl/nieuws/geloof/franse-premier-vraagt-om-aftreden-aartsbisschop.1467527.lynkx

Auteur: Hendro Munsterman – 15 maart 2016

19-3-2016  Door Joep Domen en Robert Chesal in NRC

Veel misbruikschandalen in het geheim afgehandeld. De nasleep van honderden misbruikzaken in de Katholieke kerk is niet openbaar. Hoeveel is uitgekeerd blijft geheim.

De Rooms-Katholieke Kerk in Nederland heeft een derde van het seksueel misbruik van kinderen in het geheim financieel afgehandeld, buiten de officiële klachtprocedure om. Daardoor is in 342 van de 1.045 zaken niet openbaar wat er is gebeurd en welke financiële compensatie de Kerk heeft uitgekeerd. Dat blijkt uit onderzoek van NRC, onder andere gebaseerd op interne documenten.

Tot 1 januari dit jaar zijn 342 misbruikzaken in beslotenheid afgehandeld: 210 keer via mediation en 132 keer via een schikking, zonder mediator. De commissie-Deetman, die het kindermisbruik op verzoek van de Kerk onderzocht, adviseerde om bij de afhandeling van klachten „openbaarheid de hoeksteen” te laten zijn.

Daarom kwam er een klachten- en compensatieprocedure via de Stichting Beheer & Toezicht. Deze procedure is wel openbaar. Bedragen en de aard en de omvang van het misbruik zijn (geanonimiseerd) terug te vinden op een website van de stichting. Tot 1 januari is via deze procedure de compensatie voor 703 slachtoffers afgehandeld. Zij kregen 21,3 miljoen euro. Daarnaast betaalde de Kerk voor de 342 in het geheim afgehandelde zaken nog eens 10,6 miljoen euro. Details staan op nrc.nl.Slachtoffers die akkoord gingen met mediation en schikkingen moesten vaak voor geheimhouding tekenen. Ook bevatten veel van zulke overeenkomsten een clausule waarin staat dat slachtoffers zich niet meer negatief mogen uitlaten over het misbruik en de daders.

De woordvoerster van de Nederlandse Kerkprovi ncie zegt dat de slachtoffers konden kiezen uit drie routes: de officiële procedure, mediation en schikking. „Elk slachtoffer heeft daarin gekozen. De mate van geheimhouding is gebonden aan de route die is gevolgd.”

Guido Klabbers, voorzitter van slachtofferorganisatie KLOKK, vindt het noodzakelijk dat er een compleet beeld komt van wat er gebeurd is. „Het moet duidelijk worden voor welk leed genoegdoening is verschaft. En het kan niet zo zijn dat slachtoffers opnieuw zouden moeten zwijgen. Met de wetenschap van nu hadden we die geheimhouding niet moeten accepteren.”

Wiel Stevens, voorzitter van de klachtencommissie van de Stichting Beheer & Toezicht zegt dat het voordeel van de officiële procedure de transparantie is. „Dat is belangrijk omdat de ene klacht steunbewijs voor een andere klacht kan zijn. Bij mediation en schikkingen geldt geheimhouding. Het kan dus zijn dat bij mediation over een dader gesproken wordt die ook in onze procedure voorkomt. Maar dat krijgen wij niet te horen, terwijl de informatie wel steunbewijs kan zijn voor slachtoffers in onze procedure. Daarom roep ik oversten en bisschoppen op om hun mediation- en schikkingzaken na te lopen op mogelijk steunbewijs voor slachtoffers in de officiële procedure.” Er zijn 250 slachtoffers met een authentiek verhaal, maar gebrek aan bewijs.

Destijds moesten ze zwijgen. Nu weer!

Een derde van alle misbruikzaken in de katholieke kerk is in stilte afgehandeld, buiten de officiële kanalen om. Wat er gebeurd is en welke schadevergoeding is toegekend blijft onzichtbaar. De slachtoffers mogen er niet over spreken.

Het is een sleutelscène van de met twee Oscars bekroonde film Spotlight, over het ontrafelen van het kindermisbruik binnen de katholieke kerk in het Amerikaanse Boston: twee journalisten van The Boston Globe, Sacha Pfeiffer en Walter Robinson, krijgen van advocaat Eric MacLeish te horen dat hij jarenlang namens de slachtoffers schikkingen trof met de Kerk.

Pfeiffer vraagt: „Waarom kan ik geen verslagen vinden van deze schikkingen bij de rechtbank?”

MacLeish kijkt haar aan en zegt: „We deden rechtstreeks zaken met de Kerk.”

Pfeiffer, verbaasd: „Er zijn dus helemaal geen documenten bij de rechtbank?”

MacLeish: „Het is een private mediation.”

Terug op de redactie vraagt adjunct-hoofdredacteur Ben Bradlee jr: „Dus dit gebeurt allemaal binnenskamers?”

Pfeiffer: „Er bestaat geen paper trail. Het slachtoffer moet een geheimhoudingscontract ondertekenen om compensatie te krijgen, de advocaat krijgt een derde, en de Kerk veegt alles onder het tapijt.”

In Nederland is het niet anders. Kerkelijke bronnen overhandigden aan NRC interne documenten waaruit blijkt dat een derde van alle misbruikzaken in stilte financieel is afgehandeld. Buiten de officiële klachtprocedure om.

Uit de documenten, en aanvullend onderzoek van NRC, blijkt dat het gaat om 342 van de in totaal 1.045 afgewikkelde zaken (tot 1 januari dit jaar). Ze zijn 210 keer afgehandeld via mediation en 132 keer via een schikking, zonder mediator.

Voor deze 342 zaken geldt, net als bij advocaat MacLeish, dat er geen paper trail is. De feiten verdwijnen ‘onder het tapijt’: dossiers met getuigenissen over wat zich heeft afgespeeld en de betaalde schadevergoedingen zijn geheim.

Openbaarheid

De commissie-Deetman, die het kindermisbruik op verzoek van de Kerk onderzocht, adviseerde na het begin van het misbruikschandaal in 2010 om bij de afhandeling van klachten „openbaarheid de hoeksteen” te laten vormen. Daarom kwam er een officiële procedure via de Stichting Beheer & Toezicht – die klachten en schadevergoedingen afwikkelt.

Op de website van de stichting is van 703 slachtoffers geanonimiseerd te lezen wat de aard van het misbruik was en welke bedragen zijn betaald. De 703 slachtoffers kregen 21,3 miljoen euro.

De website biedt dus geen compleet overzicht. Wat er gebeurd is met de 342 slachtoffers wier zaken achter de schermen zijn afgehandeld, blijft onbekend. Niet kan worden uitgesloten dat dit dossiers zijn die de Kerk liever niet in de openbaarheid heeft – ook niet geanonimiseerd. Bijvoorbeeld vanwege de ernst van de feiten of omdat het gaat over een actieve bestuurder of dienaar. Uit de interne documenten blijkt dat de Kerk 10,6 miljoen euro neerlegde voor de 342 geheime deals.

Zalfje voor schrale huid

Een van de zaken die niet is terug te vinden op de website van de Stichting Beheer & Toezicht is die van Marcel Roomans (73). Hij is een slachtoffer van de broeders van Maastricht, officieel de broeders van onze lieve vrouw onbevlekt ontvangen. Dat is een katholieke onderwijscongregatie waarvan leden zich vorige eeuw vergrepen aan kinderen op internaten en scholen. De commissie-Deetman kreeg 60 meldingen over deze broeders.

De broeder van de derde klas van de Aloysiusschool in Maastricht vond dat Roomans een schrale huid had. Daar had hij een zalfje voor. Hij smeerde het plassertje van het ventje in. Later misbruikte een andere broeder hem in een kast op school. Het was pikdonker en Roomans kon geen kant op. Na tien minuten was het over. „Hij is klaargekomen neem ik aan.”

Navraag bij de broeders van Maastricht leert dat de zaken van in totaal 63 van hun slachtoffers niet voorkomen op de website die laat zien wat er gebeurd is en hoeveel schadevergoeding is betaald. Dat komt omdat de slachtoffers, onder wie Roomans, kozen voor mediation met de congregatie. Roomans: „Het had als voordeel dat we als groep erkenning kregen en minder bewijs nodig was.”

Aan het einde van zijn mediation ondertekende Roomans een vaststellingsovereenkomst. Daarin wordt het misbruik beschreven en bieden de broeders excuses aan „zonder formele erkenning van juridische aansprakelijkheid”. In de overeenkomst staat ook hoeveel geld hij kreeg. Voor Roomans lag 37.000 euro klaar.

Passage uit een van de vaststellingsovereenkomsten.

Toen hij de overeenkomst las, viel hem op dat hij voortaan moest zwijgen over de kwestie. In het stuk stond dat „beide partijen ten opzichten van derden geheimhouding betrachten over de inhoud, achtergrond en wijze van totstandkoming”.

"Dat heb ik geweigerd”, zegt Roomans. „Ik wilde niet opnieuw door de daders geheimhouding opgelegd krijgen. Destijds moest ik zwijgen, nu weer. Dat vertik ik.” Hij liet de clausule schrappen.

Lotgenoten zetten wel een handtekening onder zulke overeenkomsten. Roomans: „Ach, hoe gaat dat? Je krijgt vier A4’tjes in handen en je wilt dat het afgelopen is. Dan lees je misschien niet alles even nauwkeurig.”

Een op de vijf slachtoffers van misbruik in de katholieke kerk die schadevergoeding hebben gekregen, is verkracht. Dat blijkt uit een inventarisatie van NRC. Selecteer op onderstaande kaart een bisdom om de individuele misbruikzaken waarin sprake is van verkrachting te bekijken. Aan elke zaak zijn de bijbehorende documenten gekoppeld.

 7-3-2016  'Jongens verkracht in migrantenkamp Calais'

CALAIS (ANP) - Minderjarige jongens zijn slachtoffer geworden van verkrachting in het provisorische migrantenkamp bij Calais. Medische hulpverleners die als vrijwilliger werken in 'de jungle' hebben dat tegen de Britse krant The Independent gezegd.

In het afgelopen halfjaar hebben de vrijwilligers naar eigen zeggen zeven jongens behandeld die vertelden dat ze waren verkracht. De slachtoffers waren tussen de 14 en 16 jaar en hadden verwondingen ,,die in overeenstemming waren met deze claims'', schrijft The Independent. Slechts een van de jongens is naar een ziekenhuis gebracht. De anderen wilden dat niet, uit schaamte of vrees voor repercussies.

Ook hulporganisatie Save the Children ziet dat jonge asielzoekers worden misbruikt, zowel in Calais als elders in Europa. ,,Ze krijgen te maken met uiteenlopende vormen van misbruik, waaronder seksuele uitbuiting, vaak door criminele bendes'', zegt een woordvoerder tegen de Britse krant.

De vrijwilligers in Calais hebben geen enkel vertrouwen in de Franse politie. Die zou er de schouders over ophalen, zegt een van hen anoniem.

24 februari 2016

Leer kind wat seksueel misbruik is

Een kind dat door een familielid seksueel wordt misbruikt, komt in een gigantisch loyaliteitsconflict. Zelfs als er een open sfeer is in het gezin. Bij seksuele opvoeding hoort ook openheid over de risico’s van misbruik.

‘Het is een grote angst van ouders dat hun kind ooit slachtoffer wordt van seksueel misbruik. Veel ouders waarschuwen hun kinderen voor kinderlokkers en zijn alert waar hun kind in contact komt met bijvoorbeeld mannen die werken in de kinderopvang of als zwemleraar. Door zo veel nadruk te leggen op vreemden en mannen die met kinderen werken, zie je slachtoffers en daders over het hoofd.’

Dat zegt de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, Corinne Dettmeijer. Begin februari bracht zij het rapport Ontucht voor de rechter uit. Daarin analyseert zij 182 recente zaken waarin iemand voor seksueel misbruik van kinderen is veroordeeld.

In het overgrote deel was de dader een familielid (36 procent) of een andere bekende (32 procent) van het slachtoffer. Slechts 7 procent werd door een volslagen vreemde misbruikt. Ook misbruik door iemand die met kinderen werkt (docent, sportcoach, oppas), is met 10 procent een minderheid.

‘Duidelijk is dat de maatschappelijke focus op de man uit de bosjes, de zwemleraar of de medewerker van het kinderdagverblijf niet past bij de feiten’, schrijft Dettmeijer.

In Trouw voegde zij daar iets aan toe. Het is belangrijk om met je kind te praten over seks, om een sfeer van openheid te creëren. ‘Als die er is, dan is de kans vele malen groter dat je kind bij je komt als er iets misgaat. Is die openheid er niet, dan kan misbruik onder je eigen dak plaatsvinden zonder dat je het merkt.’

Ik ben het eens met Paul M. van Dam in seksueelmisbruik.info waarin hij stelt dat de rapporteur een begrijpelijke, maar grote denkfout maakt. Hij zegt het volgende over loyaliteitsdilemma:

loyaliteitsdilemma

Een kind dat seksueel wordt misbruikt in de kring van vertrouwde familieleden (laat staan de nog kleinere kring van het eigen gezin), heeft te maken met een gigantisch loyaliteitsdilemma. Dat is te groot voor een kind om te dragen en onderdeel van de schade die het oploopt.

Wat doet een kind, ook als er in het gezin openheid is over seksualiteit, wanneer het wordt misbruikt door opa, papa, oom of broer? Durft ze – het is meestal een meisje – erover te spreken? Of neemt het – zonder dit bewust te kunnen verwoorden, in het geval van een jong kind – de verantwoordelijkheid voor het welzijn van iedereen, behalve zichzelf, op zich en zwijgt het?

Want als ‘ik’ vertel dat opa, papa, oom of broer mij misbruikt, wat gebeurt er dan met ons gezin, onze familie? Worden ze dan niet boos op ‘mij’? Of op degene die ‘ik’ genoemd heb, en wordt die dan boos?

Het kind is voor zorg en geborgenheid afhankelijk van datzelfde gezin. En welk kind wil ruzie tussen familie/gezinsleden?

minderjarige daders

Over de totale omvang van seksueel misbruik van kinderen is weinig bekend. Nog steeds wordt vaak teruggegrepen op het onderzoek van psychologe Nel Drayer (1987): een op de drie vrouwen is er voor haar zestiende mee in aanraking gekomen.

De Nationaal Rapporteur merkt op dat een op de zes daders zelf nog minderjarig is. Er blijkt nauwelijks verschil tussen minder- en meerderjarige daders te bestaan waar het gaat om de aard van de seksuele handelingen. Met andere woorden: minderjarigen plegen even ernstig misbruik als meerderjarige daders.

Hoogleraar Seksuele Gezondheid Christian Hoebe van de Universiteit Maastricht pleitte op Radio 1 voor meer en betere voorlichting door ouders en scholen.

Deze voorlichting moet niet pas in het voortgezet onderwijs gebeuren, maar al in het basisonderwijs. Het moet geïntegreerd worden in de morele opvoeding als geheel. Het moet uit de schaduw van ongemak en onmacht worden gehaald, zodat de verantwoordelijkheid voor het bespreekbaar maken én houden ervan door ‘ons allemaal’ gedragen wordt.

Het begint met kleine kinderen leren dat ze nee mogen zeggen, ook tegen volwassenen en dus ook tegen opa of papa. Ieder mens, ook het kind, is eigenaar van en baas over het eigen lichaam.

Niet enkel openheid over seks, maar openheid over alles wat met seksueel misbruik, en de gevolgen daarvan, te maken heeft, biedt kansen voor preventie en hopelijk de moed aan kinderen en jongeren om het zwijgen te doorbreken. <

Bron: https://www.nd.nl/nieuws/opinie/leer-kind-wat-seksueel-misbruik-is.1389897.lynkx

Auteur: Gery Noviello

18-2-2016

Vier jaar cel en tbs geëist wegens seksueel misbruik

15 februari 2016 - Arrondissementsparket Amsterdam.             

De officier van justitie in Amsterdam heeft vandaag een onvoorwaardelijke celstraf van vier jaar plus TBS met voorwaarden geëist tegen een 47-jarige man uit Amstelveen. De man wordt verdacht van seksueel misbruik van drie jongens onder de twaalf jaar en van het bezit van grote hoeveelheden kinderporno. Ook zou hij kinderporno hebben vervaardigd en verspreid.

De man zocht naar situaties die hem de gelegenheid boden alleen met een kind te zijn. Hij was vrijwilliger bij scouting, hij gaf als vrijwilliger zwemles aan kinderen en hij was dj tijdens kinderdisco-feestjes. Daarnaast had hij fotografie als hobby. Hij bouwde een vertrouwensband op met de kinderen én met hun ouders, zodat de ouders hun kind met een gerust hart aan zijn zorg toevertrouwden. “Door zich voor te doen als een soort vaderfiguur heeft hij zowel de ouders als de kinderen misleid”, aldus de officier van justitie in zijn requisitoir. “Onder het mom van het maken van foto’s, creëerde hij situaties waarin hij onopgemerkt door de omgeving talloze andere foto’s van kinderen kon maken. Ook het aanbieden van privézwemles waarbij hij het kind haalde en terugbracht, creëerde een gelegenheid om met het kind alleen te zijn.”

De officier heeft vandaag naast de vier jaar onvoorwaardelijke celstraf TBS met voorwaarden geëist. Houdt hij zich niet aan die voorwaarden, dan kan de maatregel worden omgezet in TBS met dwangverpleging.

De man is op 1 april 2014 door de politie aangehouden en zit sindsdien vast. Tijdens een doorzoeking van zijn woning zijn onder meer zijn computer en gegevensdragers inbeslaggenomen. Daarop werden na onderzoek vele tienduizenden kinderpornografische afbeeldingen aangetroffen.

Tijdens de zitting van vandaag noemde de officier ‘de enorme impact’ die deze zaak op het dagelijkse leven van de kinderen en hun ouders heeft gehad, ‘tot op de dag van vandaag’. De officier: “Vaak zie je in strafzaken dat mensen pas echt kunnen beginnen met de verwerking als het hele strafproces is afgerond. Zij zijn dus gebaat bij een snelle afhandeling van de zaak. Helaas is dit in deze zaak vanwege de complexiteit van het onderzoek niet goed mogelijk geweest.”

Uitspraak: 18 maart

https://www.om.nl/actueel/nieuwsberichten/@93152/vier-jaar-cel-tbs/

28-1-2016

De Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, het Canadian Centre for Child Protection en andere partners kondigen vandaag een nieuw internationaal onderzoek naar slachtoffers van kinderpornografie aan. Het onderzoek moet meer inzicht verschaffen in de hulpbehoeften van slachtoffers van deze ernstige vorm van seksueel geweld. Daar is nog zeer weinig over bekend. Daarnaast verschijnt vandaag een analyse van ruim 43.000 foto’s en video’s van seksueel misbruik.

Hoewel relatief veel bekend is over de gevolgen van seksueel misbruik voor slachtoffers, is over de gevolgen van kinderpornografie nog maar weinig bekend.  Wanneer seksueel misbruik op beeld wordt vastgelegd en online wordt verspreid, voegt dat een extra dimensie toe aan het trauma van slachtoffers van seksueel misbruik. “Afbeeldingen van het misbruik blijven voortbestaan, wat betekent dat je als slachtoffer het misbruik niet kunt afsluiten” legt Nationaal Rapporteur Corinne Dettmeijer uit. “Ook moeten slachtoffers leven met de wetenschap dat veel mensen getuige van hun misbruik worden, en daar zelfs plezier aan beleven.” Om de gevolgen daarvan beter te begrijpen, start het Canadian Centre een survey onder inmiddels volwassen slachtoffers van wie het misbruik is opgenomen en online verspreid. Een werkgroep van Canadese, Amerikaanse, Nederlandse en Duitse experts op het gebied van seksueel misbruik en kinderpornografie, onder wie de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, begeleidt dit project. De werkgroep zal op basis van de uitkomsten van het onderzoek helpen bepalen welke best practices breder moeten worden gedeeld en welke eventuele veranderingen in beleid, wetgeving en hulpverlening nodig zijn om slachtoffers beter te kunnen helpen.

Onderzoek onder slachtoffers

De Nationaal Rapporteur, het Canadian Centre en hun partners van de Child Sexual Abuse Imagery Working Group moedigen slachtoffers wereldwijd aan om deel te nemen aan het onderzoek. In de vragenlijst, die vanaf vandaag ingevuld kan worden, is onder meer aandacht voor de aard van het misbruik, de relatie tussen slachtoffer en dader, en de manier en het moment waarop het misbruik aan het licht kwam. Ook gaan de vragen in op de psychische, lichamelijke en sociale gevolgen die het misbruik, de verspreiding van de beelden, en de eventuele rechtsgang daarna, hebben gehad. De onderzoekers hopen veel te leren over hulpverlening en behandelingen die voor het slachtoffer effectief zijn gebleken. Er is veel aandacht voor de stem van slachtoffers: wat willen zij zélf dat hulpverleners, politiemensen, jeugdwerkers, advocaten, artsen, beleidsmakers weten over wat het slachtofferschap met hen heeft gedaan?

Slachtoffer blijft altijd slachtoffer

De Nederlandse politie onderschrijft het belang van dit onderzoek naar de behoeften van slachtoffers van kinderpornografie. Peter Reijnders van het Landelijk Programma Zeden, Kinderporno en Kindersekstoerisme: “Onze inzet is vooral gericht op het identificeren van slachtoffers en het vervolgen van daders en producenten. Ook wij zien dat steeds jongere kinderen misbruikt worden. De emotionele schade die ontstaat door het misbruik op beeld vast te leggen en wereldwijd te verspreiden maakt dat een slachtoffer ook altijd slachtoffer blijft.”

Niet slechts plaatjes

Ook Arda Gerkens, directeur van Meldpunt Kinderporno op Internet reageert positief: “Dit is een onderzoek van groot belang. De effecten op een kind van het herhaaldelijk geconfronteerd worden met beelden van het seksueel misbruik en de wetenschap dat deze nooit zullen verdwijnen, zijn nog te onbekend. Hierdoor denken veel mensen nog steeds dat afbeeldingen van seksueel misbruik “slechts plaatjes” zijn. Dat zijn ze niet. Het internet heeft gezorgd voor een enorme toename van het materiaal. Achter al dit materiaal zitten kinderen die de meest verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Telkens als iemand de beelden bekijkt, wordt het kind opnieuw slachtoffer, ook wanneer het al volwassen geworden is.”

Het meldpunt ontving in 2014 28.960 meldingen waarvan 62% onmiskenbaar strafbaar materiaal was. Dat was een stijging van circa 25% ten opzichte van 2013.

Ruim 43.000 afbeeldingen en video’s onderzocht

Tegelijkertijd met de aankondiging van het slachtofferonderzoek publiceert de Canadese partner de resultaten van een onderzoek naar kinderpornografie. Het Canadian Centre for Child Protection analyseerde ruim 43.000 afbeeldingen en video’s van seksueel misbruik van kinderen en deelt daarvan vandaag de resultaten in het rapport Child Sexual Abuse Images on the Internet: A Cybertip.ca Analysis.

• Op 79% van de foto’s en video’s lijken jonge, pre-puberale kinderen van onder de 12 jaar te zien, waarvan de meerderheid (64%) jonger lijkt dan 8 jaar oud
• 80% van de kinderen zijn meisjes
• Hoe jonger het kind op de afbeelding, hoe ernstiger het misbruik
• 69% van de afbeeldingen zijn gemaakt in een huiselijke setting
• 83% van de volwassenen die zichtbaar zijn, zijn mannen

 Bron: http://www.nationaalrapporteur.nl/actueel/nieuws/Archief2016/internationaal-onderzoek-naar-slachtoffers-kinderpornografie.aspx?cp=63&cs=16790

24-1-2016

Vrijdagavond 22 januari was er de informatieavond over seksueel misbruik bij jongens en de gevolgen daarvan op het leven van een man. Het was een indrukwekkende avond. Het is altijd weer spannend wie er komen. Wat is de reden van hun komst. Hebben ze zelf seksueel misbruikt meegemaakt in hun leven? Zomaar wat gedachten die door je heengaan. Het was een bont gezelschap van mensen. Er waren ook wat hulpverleners die heel graag meer wilden weten over het onderwerp. Nadat ik had verteld wat seksueel misbruik inhield ontstond er interactie tussen de deelnemers. Dit gaf aan dat er een veilige omgeving was. Naar mijn gevoel was het een geweldige toevoeging aan de avond dat er een gesprek plaatsvond tussen publiek, spreker en deelnemers onderling. Het was een avond waar zo duidelijk werd wat misbruik met je doet. Dat het je leven kapot maakt als je er niets aan doet. Als het geheim er niet van af gaat dreig je te verstikken. Iemand vroeg wanneer ben je nu hersteld. Je kunt hier heel moeilijk een eenduidig antwoord op geven. Het is zo verschillend voor een ieder. Een ding werd wel duidelijk dat er hoop is, dat er littekens blijven maar dat er een periode zal aanbreken dat je het seksueel misbruik achter je kunt laten en mag leven zonder de gebondenheid met de dader. Het was een bijzondere avond waarin een klein beetje lotgenoten contact zichtbaar werd. In juni 2016 wordt er weer een informatie avond georganiseerd.

23-12-2015

Een kostenberekening. 

Dieke de Jong. Zij schreef een gedichtenbundel.Titel: Verlangen naar huis. [ISBN 978-90-484-2920-2]

Dieke beschrijft in haar boek in een brief aan de dader wat het haar allemaal heeft gekost [en nog kost]. Een kostenberekening dus…

Heb jij herkenning?

Hallo dader,

Alweer achtenveertig jaar geleden heb je mij verkracht met geweld en onder bedreiging. Misschien, ik hoop het, was ik de enige met wie je dat gedaan hebt. Heb je het ook met andere meisjes gedaan, dan schrijf ik je deze brief ook namens hen.

Wat je waarschijnlijk niet weet, is welke impact die daad op mijn leven heeft gehad. Zelfs nu nog zijn de sporen daarvan merkbaar, en een deel gaat nooit over. Wat kapot is blijft beschadigd. Ik weet niet wie je bent, je was voor mij een onbekende jongen, en daarna heb ik je nooit meer gezien, ik weet niet of je open staat voor mijn verhaal. Vind je het gezeur en geklaag? Gedateerd? Een gesloten boek? Gezemel over gevoelens die opgeblazen worden om meer effect te krijgen? Ziekelijke zucht naar aandacht, of een manier om jou een schuldgevoel aan te praten? Ik weet dat het niet zo is. Onder mijn verhaal staat een stukje uit een krantenartikel dat genoeg zegt.

Misschien heb je echt spijt, en is je leven niet goed verlopen. Elke daad heeft hoe dan ook een gevolg heb ik gemerkt. Hoe je ook bent, wat er ook gebeurd is in je leven, het is tijd een rekening op te stellen. Omdat ik niets weet over jou, houd ik het zakelijk. Smartengeld laat ik er buiten, maar ik kijk naar de financiële gevolgen die zijn voortgevloeid uit jouw daad.

Je werpt me tegen dat het niet zo’n vaart had gelopen als ik niet zo was zoals ik ben, dat er heel veel kinderen rondlopen die er geen trauma’s aan over zouden hebben gehouden. Dit is een raar argument. Net zoiets als een kleuter verwijten dat ze haar been heeft gebroken bij een botsing, waarbij een stevige kerel slechts een paar blauwe plekken zou hebben opgelopen. Feit is dat je niemand moet aanrijden. Feit is dat je jegens mij een buitengewoon agressieve daad hebt gepleegd die zijn gevolgen heeft gehad.

Hier volgt een globale lijst van kosten die ik gedurende mijn leven heb moeten maken om het hoofd boven water te kunnen houden. De oorzaak van de klachten zijn gerelateerd aan jouw daad van 48 jaar geleden.

 —————————-

Omdat ik zo jong was, zijn gevoelens als angst, woede in mijn lichaam opgeslagen. Ze verbaal uiten kon ik niet, want ik bezat toen niet de woordenschat om uit te spreken wat er was gebeurd. Onverklaarbare pijnen, lichamelijke spanningen, ziekten zonder oorzaak. In het gangbare circuit kom je daar niet ver mee. Dus de homeopaten en andere genezers zijn vaak bezocht. En alles hielp. Maar omdat de werkelijke oorzaak niet werd aangepakt, kwamen dezelfde ziektes en ongemakken telkens weer terug, en bleef behandeling noodzakelijk.

Geschatte kosten: 

Per jaar € 500,00

Aantal jaren hulp gehad tot nu toe: 25

25 x 500 = € 12.500                                                    € 12.500

——————————– 

Als gevolg van ziektes, depressies en angsten, is het me nooit goed gelukt een carrière op te bouwen. Het omgaan met deze aandoeningen kost enorm veel tijd en energie. Bovendien was het de vraag wat ik eigenlijk wilde. Die vraag stuitte bij mij op een blokkade die het gevolg was van de verkrachting door jou. Het was slikken of stikken, doen wat jij wilde of doodgaan. Het uiten van een eigen wil was levensgevaarlijk, heb ik toen geleerd. Ik doe vaker wat anderen van mij willen, dan wat bij mij past of goed voor mij is.

Bij de schatting houd ik rekening met mijn mogelijkheden (ben redelijk slim, getalenteerd) en de carrières van mijn broers en zus die allemaal maatschappelijk geslaagd zijn en onder dezelfde omstandigheden als ik zijn opgegroeid.

 Geschatte gederfde inkomsten:

Per jaar: € 5000

(gemiste carrièrekansen, onvermogen mijn werk op (financiële ) waarde te schatten)

Aantal werkzame jaren: 20

(zorgjaren voor kinderen niet meegerekend)

20 x 5000= € 100.000                                      € 100.000

——————————-

Naast de lichamelijke klachten had ik ook veel psychische klachten. Ook hiervoor heb ik de ene therapie na de andere gevolgd. In het reguliere circuit, maar ook in het alternatieve. Van schreeuwtherapie ( om mijn woede te reguleren) tot therapie die leidt tot zachte ontspanning, hypnotherapie, gestalttherapie, speiertherapie, weekendgroepen, filosofische benadering, noem maar op. Alle beetjes hielpen. Zoals mijn broer zei: je komt er na elke therapie weer leuker uit. 

 Geschatte kosten:

€ 6000,00                                                        € 6000,00

——————————- 

Het is bekend dat vrouwen met een verleden waarin misbruik voorkomt vaak relaties aangaan met mannen die een garantie geven op verdriet en verlies. Ikzelf ben hier geen uitzondering op, en was niet in staan een gezonde, gelijkwaardige relatie aan te gaan. Kwam een goede man te dichtbij, dan werd ik bang en ging er als een haas vandoor. Behalve al het hartzeer kost een negatieve relatie ook veel geld, want je krijgt geen problematische relatie met iemand die zijn leven goed op orde heeft.

 Geschatte kosten:

Verlies kapitaal:            € 5500,00

Verlies pensioenopbouw:         € ? er is niets opgebouwd

Overige kosten:€ 35.000

€ 5500 + € 35000=€ 40.500                 € 40.500

 ———————————

Ook gewone vriendschappen zijn problematisch. Ik heb wel twee vriendinnen, maar door mijn hyperactieve altijd bezig zijn, en pendelen tussen grote activiteit en totale uitputting, heb ik geen tijd of energie om die mogelijk waardevolle vriendschappen te onderhouden. Ik heb gelezen dat dit vaker voorkomt als gevolg van misbruik, dus ik opper het hier als kostenpost.

De kosten bestaan uit een te klein netwerk van vrienden en kennissen waardoor mijn gezondheid, welbevinden, op een onwenselijk laag pitje blijven. Hierdoor moet ik vaker betaalde hulp inschakelen.

Geschatte kosten:

Kosten door eenzaamheid:       € 200

Aantal jaren: 30

30 x 200= 6000                                               € 6000

——————————-

Totale schatting tot nu toe:                               € 165.000

 Als verantwoording van bovenstaand kostenplaatje heb ik hieronder een artikel geplaatst.

Uit: BN de Stem, 27 maart 2010

 ‘DEN HAAG – De samenleving betaalt een hoge prijs voor ernstig seksueel misbruik. Jaarlijks kost dat de maatschappij tussen de twee en drie miljard euro.

Dat zeggen misbruikexperts Thomas Bolm, psychiater bij ggz-instelling Altrecht, en Martijne Rensen, directeur van het Landelijk Centrum voor Vroegkinderlijke chronische Traumatisering (LCVT).

De kosten lopen zo hoog op, omdat slachtoffers vaak langdurig niet kunnen werken en veel hulp nodig hebben. Zij doen drie keer zo vaak een beroep op de zorg als niet-slachtoffers. Ernstig seksueel misbruik komt op brede schaal voor. In Nederland worden jaarlijks tussen de 140.000 en 160.000 kinderen mishandeld. Een deel van hen wordt seksueel misbruikt. Dertig tot veertig procent van deze slachtoffers wordt misbruikt door familieleden, de helft door iemand die ze goed kennen en vertrouwen. Slechts tien procent van de slachtoffers kende de dader niet.

Slachtoffers van misbruik lopen later vaak niet met hun verleden te koop maar houden er wel lichamelijke en geestelijke klachten aan over. De gevolgen van ernstig misbruik kunnen verwoestend zijn voor hun verdere leven.

Slachtoffers zijn vaak zwaar getraumatiseerd, hebben meer depressies en zelfmoordneigingen dan anderen, ontwikkelen soms een persoonlijkheidsstoornis, of raken verslaafd aan de drugs of alcohol.’

13 december 2015

Beste lezer, Peter John Schouten van seksueelmisbruik.info schreef het volgende:

Op vrijdag elf december kwam hier, op seksueelmisbruik.info, de 50.000e bezoeker van dit jaar langs! Dit jaar is het ook vijftien jaar geleden dat ik deze site heb opgezet als informatiebron voor mannen en om mijn hulpverleningspraktijk onder de aandacht te brengen.

15 JAAR seksueelmisbruik.info

2015: 50.000 bezoekers

Het bezoekers aantal loopt op, vorig jaar waren het er 42.000.

Ik vind het geen goed teken dat zoveel mensen op zoek zijn naar informatie over seksueel misbruik.

Maar het bevestigt wel wat ik al jaren vermoed: seksueel misbruik komt op de kaart en is veel meer voorkomend dan we vermoeden.

Seksueel misbruik is verwoestend

De reacties zijn vaak: “ik kom thuis”, “eindelijk de juiste informatie gevonden”

Hoewel deze website is opgezet voor mannen herkennen veel vrouwen zichzelf ook in wat beschreven staan.

Naast de vele verhalen worden de bladzijden over traumaseksualiteit en de psychische dwarslaesie het meest aangeklikt.

10 november 2015

Naar schatting wordt 32 procent van de kinderen in Nederland slachtoffer van een vorm van seksueel geweld: 41 procent van de meisjes en 23 procent van de jongens. Dit varieert van betasten tot verkrachting. De pleger is meestal een bekende. De meeste kinderen vertellen niemand wat ze hebben meegemaakt. Dit heeft te maken met schuld en schaamte, maar ook met angst voor de gevolgen van onthulling. Vooral kinderen die door iemand binnen de familie worden misbruikt, kunnen lang zwijgen. Dit meldt de Taskforce Kindermishandeling en Seksueel Misbruik. 

Waar het gaat om seksueel misbruik zijn kinderen met een verstandelijke beperking extra kwetsbaar. Diverse publicaties melden dat ongeveer 40 procent van de kinderen met een verstandelijke beperking voor het 18de levensjaar slachtoffer is van seksueel misbruik of mishandeling.
 
Seksueel misbruik kan ernstige gevolgen hebben voor kinderen. De meerderheid houdt er een negatief zelfbeeld aan over. Sommige kinderen hebben slaap- en concentratieproblemen doordat ze er steeds aan moeten denken. Tegelijkertijd proberen ze er juist niet aan te denken. Andere kinderen zijn heel druk of gaan drinken en blowen om stress te verminderen. Veel kinderen en jongeren die seksueel geweld hebben meegemaakt, hebben de diagnose Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS). Dit betekent dat het niet lukt om het gebeuren te verwerken.
 
Slachtoffers hebben ook verhoogde kans om in de toekomst nogmaals slachtoffer te worden. Daarnaast kunnen slachtoffers ook zelf pleger van seksueel misbruik worden: relatief veel zedendelinquenten blijken in hun jeugd te zijn misbruikt. Goede en vroegtijdige hulpverlening is dan ook belangrijk om seksueel misbruik tegen te gaan. Bij het stoppen van seksueel misbruik bij kinderen - met of zonder beperking - is de rol van de buitenwacht cruciaal. 

5 november 2015

Dit doet seksueel misbruik met je brein.

Uit psychologiemagazine.nl november 2015 door E.Oden (edwin)

Misbruik slachtoffers in de jeugdzorg krijgen tot en met februari 2017 de tijd om een claim in te dienen, stond in de Volkskrant. De commissie die de claim beoordeelt, zegt geraakt te zijn door de vernietigende uitwerking van het misbruik op de levens van slachtoffers. wat doet misbruik met je brein?

Misbruik beschadigt het brein. Seksueel misbruik laat littekens achter op het kinderbrein, zo wordt steeds duidelijker uit onderzoek. Hoe ernstiger het misbruik, hoe groter de schade op volwassen leeftijd in het brein lijkt te zijn. Vooral als kinderen niemand hebben bij wie ze zich veilig voelen, zijn hun hersenen kwetsbaar voor de impact van een traumatische ervaring als seksueel misbruik.

Een kind dat wordt misbruikt, maakt grote hoeveelheden stresshormonen aan. Het hormoonsysteem raakt daardoor ontregeld en hersencellen worden beschadigd of sterven zelfs af. Zo zijn de cortex en het corpus callosum – de verbinding tussen de beide hersenhelften – vaak dunner bij volwassenen die als kind seksueel zijn misbruikt. Dat kan leiden tot meer moeite met leren, concentreren, focussen en plannen.

Een kind dat wordt misbruikt, maakt grote hoeveelheden stresshormonen aan. Het hormoonsysteem raakt daardoor ontregeld en hersencellen worden beschadigd of sterven zelfs af. Zo zijn de cortex en het corpus callosum – de verbinding tussen de beide hersenhelften – vaak dunner bij volwassenen die als kind seksueel zijn misbruikt. Dat kan leiden tot meer moeite met leren, concentreren, focussen en plannen.

Door de toename van de stresshormonen gaan bepaalde genen ook anders werken, met als gevolg dat de productie in de hersenen van sommige boodschapperstoffen als serotonine en dopamine drastisch wordt beïnvloed. Dat zijn stofjes die zorgen dat we kunnen genieten van dingen en toenadering zoeken tot anderen; mensen die als kind zijn misbruikt, hebben daar vaker moeite mee. Ze hebben ook een grotere gevoeligheid voor verslaving aan drugs en alcohol, meer problemen met relaties en een grotere kans op depressie en persoonlijkheidsstoornissen.

Gelukkig kunnen therapie, goede ervaringen met anderen en zelfreflectie veel ten goede keren, zo blijkt uit onderzoek. In 2002 ontdekte de Amerikaanse psycholoog Glenn Roisman bijvoorbeeld dat mensen die als kind seksueel waren misbruikt, op latere leeftijd beter functioneerden wanneer ze in staat waren het misbruik als onderdeel van hun leven te accepteren en het van een betekenis te voorzien; vaak is dat ook waar in therapie naartoe wordt gewerkt.

19 oktober 2015

Zweden opent eerste hulpcentrum

voor verkrachte mannen

Bij verkrachting denken we in eerste instantie vaak aan vrouwelijke slachtoffers, maar ook mannen kunnen seksueel misbruikt worden. Het Södersjukhuset ziekenhuis in Stockholm opent binnenkort een afdeling speciaal voor mannelijke slachtoffers van verkrachting. "Verkrachte mannen blijft een extreem taboeonderwerp in Zweden. Het wordt tijd dat we beide seksen gelijk behandelen," vinden Zweedse artsen.

"Mannenverkrachting blijft taboe, terwijl de kans op posttraumatische stoornissen bij mannen na seksueel misbruik groter is." psychiater Lotti Helström

Al sinds 2010 is Zweden het land met het tweede hoogste aantal slachtoffers van verkrachting wereldwijd, volgens het Gatestone Institute. Deze lijst wordt samengesteld op basis van het aantal aangegeven verkrachtingen van alle landen ter wereld. Uit dat hoog verkrachtingscijfer werden in 2014 zo'n 370 zaken van seksueel misbruik van mannen aangegeven in Zweden. Hoewel het op het totaal van 6.620 aangegeven verkrachtingen per jaar in Zweden een klein aantal is, is de ervaring voor mannen minstens even traumatiserend als voor vrouwen. Het Zweedse ziekenhuis wil ervoor zorgen dat beide seksen eenzelfde therapie krijgen na een verkrachting. Ze behandelen nu al 600 tot 700 vrouwelijke slachtoffers van seksueel misbruik per jaar. Vanaf midden oktober komt er een afdeling bij die speciaal op mannelijke slachtoffers gericht.

Mannelijke slachtoffers nog steeds taboe
Lotti Helström, psychiater in het Zweedse Södersjukhuset ziekenhuis, legt uit dat er nog altijd veel misverstanden bestaan rond mannen en verkrachting: "De algemene perceptie heerst bij velen dat mannen niet verkracht kunnen worden, maar dat klopt natuurlijk niet. Er is zelfs een groter risico bij mannen om na een aanranding een posttraumatische stoornis te ontwikkelen. Mannelijke verkrachting is een extreem taboe-onderwerp in Zweden, en net daarom is deze nieuwe eerstehulpafdeling in ons ziekenhuis zo noodzakelijk." 

Ook Inger Björklund, een woordvoerder van de Zweedse vereniging voor seksuele opvoeding, bevestigt dat er nood is aan zo'n afdeling: "Voor seksueel getraumatiseerde mannen blijft het tot nu toe heel moeilijk om over hun ervaringen te praten. Deze speciale afdeling van het ziekenhuis zal ervoor zorgen dat er een bewustzijn rond gecreëerd wordt. Zo kan het taboe verdwijnen, en wordt het mogelijk om tegemoet te komen aan de noden van mannelijke slachtoffers van verkrachting."

http://www.nu.nl

30 juli 2015 Onderzoek onder 10.000 jongeren.  

Jongeren hebben vaker te maken met seksueel misbruik dan werd aangenomen. Uit een onderzoek onder 10.000 jongeren tussen 12 en 25 jaar blijkt dat 40 procent van alle meisjes en jonge vrouwen ongewild seks heeft gehad en dat 20 procent van de jonge vrouwen met seksuele ervaring verkracht is.

Meerdere onderzoeken werd ervan uitgegaan dat 12 procent het slachtoffer is van verkrachting. "Maar in die onderzoeken werd vaak alleen de vraag gesteld of iemand ooit verkracht is. Wij hebben op een andere manier gevraagd. Er is nu naar zes vormen van seksueel geweld of seks tegen je zin gevraagd", zei een van de onderzoekers, hoogleraar Christian Hoebe van de Universiteit Maastricht in De Ochtend op NPO Radio 1. "Ook lichtere vormen van seksueel misbruik als kussen tegen je wil en aanraken van het lichaam tegen je wil kwamen nu aan de orde."

Volgens Hoebe is de uitkomst zeer zorgwekkend. "Als de sociale norm onder vrienden is dat je al op jonge leeftijd seks moet hebben gehad, ben je misschien wel bereid dat tegen je wil te doen." Volgens de onderzoeker doen de meeste jongeren geen aangifte omdat ze zich schamen en omdat de daders vaak bekenden zijn.

Ouders en leraren

Ouders spelen een belangrijke rol in het voorkomen van seksueel misbruik. "Als die het al vroeg aankaarten en niet wachten tot de puberteit, heeft dat een positief effect. Goed voorgelichte jongeren beginnen later met seks en hebben veel minder vaak een soa."

Ook leraren zijn belangrijk bij de aanpak van seksueel misbruik. "In Zuid-Limburg is een project begonnen om leraren te helpen bij het geven van seksuele voorlichting", zegt Hoebe. Volgens de hoogleraar gaat het er vooral om dat jongeren weerbaar worden. 

12 juli 2015 Voorlichtingsvond 2 oktober om 19.30 uur in Gouda

Wij organiseren op vrijdag 2 oktober 2015 een informatieavond over seksueel misbruik van jongens en de gevolgen daarvan op een mannenleven. Zie link voorlichting!

7 juli 2015 Mannenbeweging Benschop

Ik mocht aanschuiven bij een vergadering van het bestuur van de mannenbeweging van Benschop. Ik heb mijn verhaal kunnen doen. Duidelijk gemaakt wat het betekend voor een man die als kind seksueel misbruikt is en wat de gevolgen zijn. Ik heb gezien hoe ze onder de indruk waren en een mededogen hadden met deze mannen. De vraag is hoe kan het bekendheid krijgen binnen deze beweging. Het was een mooie en ontroerende avond.

15 januari 2015 Persbericht Doret van der Sloot: Documentaire "Misbruikte mannen".

Uitzending: woensdag 18 februari om 23.00 uur op NPO 2Na meer dan 50 jaar doorbreken ze hun zwijgen. In de documentaire "misbruikte mannen" verteld een groep slachtoffers van seksueel misbruik voor het eerst openhartig over wat hun door leden van de Rooms Katholieke "Broeders van Maastricht" is aangedaan. Gezamenlijk zijn ze begonnen aan een ingewikkelde strijd voor genoegdoening. Regisseur Doret van der Sloot volgde vier jaar lang dit proces met haar camera. Haar verslag wordt woensdag 18 februari om 23.00 uur op NPO 2 door de NTR uitgezonden.

13 december 2014 Emiel Hakkenes "Trouw"

Kardinaal Simonis wist al veel eerder van misbruik
Hij is een van de hoogstgeplaatste Nederlandse katholieke geestelijken van wie bekend is dat hij kinderen heeft misbruikt. Tussen de jaren vijftig en zeventig van de vorige eeuw vergreep voormalig hulpbisschop van Utrecht Jan Niënhaus zich aan vier jongens. Dat bleef lang stil, totdat dit voorjaar bleek dat de rk kerk in 2012 klachten tegen Niënhaus (1929-2000) gegrond had verklaard. Dat was niet bekendgemaakt omwille van 'vertrouwelijkheid'.

Naar nu blijkt wist kardinaal Ad Simonis al veel eerder van beschuldigingen tegen Niënhaus. Simonis was van 1983 tot 2007 aartsbisschop van Utrecht en voorzitter van de Nederlandse bisschoppenconferentie. In oktober 2000 ontving hij een brief van een man die stelde dat Niënhaus zich had bezondigd aan 'erotische stoeipartijen' met hem. Simonis besloot geen actie te ondernemen naar aanleiding van die beschuldiging.Deze gang van zaken wordt beschreven in Simonis' biografie 'Kerkleider in de branding'. 

Het boek, dat deze week verscheen, is geschreven door voormalig Trouw-journalist Ton Crijnen. In 2010 werd Simonis in het tv-programma 'Pauw en Witteman' bevraagd over het seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. 'Wir haben es nicht gewusst', zei de kardinaal toen. In zijn biografie stelt hij nu het tegendeel. "Het nieuws was schokkend en pijnlijk", blikt Simonis terug op de beschuldiging aan Niënhaus' adres. Na overleg met zijn rechterhand vicaris-generaal Piet Rentinck (een goede vriend van Niënhaus) besloot Simonis de hulpbisschop 'bij gebrek aan bewijs' niet met de brief te confronteren. Niënhaus was op dat moment ernstig ziek en overleed twee maanden later.

Toen jaren later de commissie-Deetman, die het seksueel misbruik in de rk kerk onderzocht, Simonis vragen stelde over Niënhaus, vertelde de kardinaal wat hem bekend was. De bewuste brief uit 2000 trof de commissie in het archief van het aartsbisdom niet aan. "Het optreden van Simonis is kenmerkend voor de rooms-katholieke kerk", reageert voorzitter Guido Klabbers van de Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik. "Bij gebrek aan bewijs krijgen de daders in een misbruikzaak het voordeel van de twijfel. Dat steekt."Het is de tweede keer dat blijkt dat Simonis al vroegtijdig op de hoogte was van misbruik in de kerk. In 2011 werd duidelijk dat hij in 1991 een pedoseksuele priester in bescherming had genomen.

22 november 2014/in Kerk /door Nico Dijksterhuis

Het Spaanse bisdom Granada heeft tien priesters geschorst wegens seksueel misbruik. Dit gebeurde nadat een voormalig slachtoffer hen had aangeklaagd.

Netwerk
De geestelijke zouden behoren tot een netwerk van verschillende parochies in het bisdom Granada, die meerdere kinderen misbruikten. Volgens het bisdom zijn de beschuldigingen zeer geloofwaardig en worden de priesters in afwachting van de conclusies van het juridisch onderzoek geschorst. “De ernst en de omvang van de feiten moet door de rechtbank worden bepaald”, aldus het bisdom op haar website.

Excuses
De voorzitter van de Spaanse bisschoppen, aartsbisschop Ricardo Blazquez, bood afgelopen week zijn excuses aan bij de slachtoffers. Volgens hem zal de kerk alles in het werk stellen om mee te werken met het gerechtelijk onderzoek. Bovendien wordt alle informatie doorgespeeld naar de Congregatie voor de Geloofsleer. Dit instituut kan de priesters definitief uit hun ambt zetten.